drongur. Samansett av ymiskum litríkum mynstrum, og við tveimum oyrum, ið ikki eru eins. Tveir ymiskar armar og tvey ymisk bein hevur Lukka eisini, og sanniliga, um annað eygað ikki er ein knappur. Bókin tekur

nógv av hesum róðrinum. Teir halda, at hetta fer at vera sum í kenda ørindinum í Brestiskvæðinum: Armar rodna, andlit rodna, spennast sterkar spengur, árar bogna, homlur togna, skúmið dreiv um rengur. Teir

altíð keðiligt, at tað, tú byrjar upp á, skal fara so upp í royk, men vit mugu bara bretta upp um armar, sigur Høgni Mikkelsen. Tað er ikki bara sum at siga tað at fáa flutt arbeiðið, ið fór fram á verkstaðnum

upp frammanundan, og tað er hendan tatovering, sum við tíðini vaks seg til eina risatatovering um armar og tað mesta av yvirkroppinum. – Eg valdi at gera tatoveringina reyða og svarta, og tað havi eg gjørt

heilsanum, vit hava fingið, vísa, hvussu stóran týdning tú hevði fyri so mong. Tú hevði útrættar armar og var altíð til reiðar til eitt gott klemm. Tú verður nógv saknaður. Í minningarorðunum varð eisini

vindorka verður boðin út, og skulu fleiri stig takast, so noyðast Magn og Finn eisini at bróta upp um armar, um teir ætla at flyta elmarknaðin onkran veg, sum gagnar okkum øll – og ikki bara handilsligum endamálum

innlendska og útlendska makrelvinnu. Jacob Vestergaard sigur, at tí skulu vit longu nú bretta upp um armar og fara til verka at fyrireika eitt kærumál í heimshandilsfelagsskapin, WTO. Kærumálið skal fyrireikast

Og so setti Bundesen tíð av til beinleiðis samband við fólkið. Saman var sungið “halelujah”, meðan armar og hendir veitraðu til hgru og vinstru. Ja, fólksligt og hugaligt, at stúgvandi fullur Vágsbøur samdur

hava sett sær sum mál, at tað skal vera koyrandi til Suðuroyar í 2030, men so er at bretta upp um armar, tí tað tekur sjey ár at gera tunnilin. So skal tíðarætlanin halda, skal setast á at bora í 2023,

færri, su lata seg koppseta. Vit eru í eini støðu, at vit hava nokk av koppingarevnum, men tað mangla armar at sproyta. Pál Weihe heldur nú er stundin eisini komin til at geva teimum, sum eru koppsett, eina