framvegis trongar komandi ár. Foreldur at næmingunm hava eisini verið hjá borgarstjóranum og kært sína neyð. Tá varð sagt, at fýra stovur í Postverksbygninginum bert nøktaði ein part av bráðfeingis tørvinum

hvønn veg tað bar, tað vildi tú altíð fortelja mær. Tú orkaði ikki meir, tú vildi sleppa úr hesi neyð. Tú visti, at tú komst í ein betri stað. Tú tosaði um himmalin og gleddi teg at sleppa hagar. Eg minnist

hoyrir eitthvørt frágreitt í fjølmiðlunum. Umframt alt tað, sum vit hoyra vinir og kenningar kæra sína neyð um. Í øllum hesum meldrinum skulu starvsfólkini brúka stóran part av lívi sínum. Eini 6.000 í tali

orðaskiftið. Høgni Hoydal endar við skemtandi at greiða frá um ein nólsing, ið fyri stuttum kærdi sína neyð til hansara. Hesin helt avgjørt ikki, at vit eru til reiðar at fáa fullveldi. Hann hevði verið í Havn

bara siga, at politikkur stinkar, helt Sjúrður Skaale. Eiga at vera positiv At politikarar ikki líða neyð vísti Sjúrður fyrst við at staðfesta, at allar politiskar lønir eru høgar. Síðani vísti hann við uppvarpi

yvirhøvur eru í bygdini. Tey arbeiðspláss, sum annars eru í Sandvík, er eitt posthús, sum Postverkið av neyð hevur opið tríggjar tímar um vikuna, bara tí at løgtingið hevur álagt tí at hava posthús í Sandvík

sum eru nóg væl fyri til at klára seg sjálvi? Tað er sjálvsagt at vit ikki klára at hjálpa teimum í neyð, tá ið vit fyrst skulu hjálpa øllum teimum vælbjargaðu, sum standa frammanfyri á bíðilistanum. Til

ser­ligan tokka til okkara flokk. Tá Álvur kom inn í floks­hølið, var friður bein­an­veg. Ongantíð var neyð­ugt hjá Álvi at rópa, fyri at fáa okkum at lurta og akta. Vit høvdu stóra virð­ing fyri Álvi. Álvur

tey signing við sær bera, sum sløkkir hatskan brand. Tey lýsa gjøgnum strevið, tey bjarga lond úr neyð, tey sigra víst. Guð gevi, vit teljast millum tey”. Somuleiðis fari eg at ynskja tygum eitt blítt

at røkka saman. SEV saman við ORKU hava verið í fjølmiðlunum fleiri ferðir í summar, og kært sína neyð at onki loyvi enn er givið at seta vindmyllur upp í Klivaløkshaga á Sandi, og mín sann fekk hetta