Ofta verður nú á døgum tosa um “hin triðja aldurin”, sum er, tá fólk framvegis eru virkin eftir pensjónsaldur. Og virkin hava tygum verið alt tygara lív – bæði í arbeiðstíð og frítíð, sum vit longu hava hoyrt [...] vit hoyrt um frítíðararbeiðið í Ebenezer. Men eg veit eisini, at tygum gleddust til at røkka pensjónsaldur, so meira kundi gerast við at mála málningar, mála postalín, veva myndir og at virka ull á ymsan

samstundis eru tey eldru í Føroyum og í Íslandi nógv longri vinnuliga virkin, eisini langt út um pensjónsaldur, enn aðrastaðni. Bæði í Føroyum og Íslandi tað longu hjá teimum 20 ára gomlu, at vinnutíttleikin

einari inntøku er lutvíst burtur, nú hjún, har annað er pensjonerað, ikki missa, tí hitt er undir pensjónsaldur og kann tjena pening. - Men hvat við einari sjálvbodnari flyting millum pensjóneraðar hjúnafelagar

hevði til endamáls, at tað skuldi bera til, at gera mismun vegna aldur t.d. tá ein hevði nátt pensjónsaldur. · Ójavni mótvegis teim ið eru millum 18 -66 ár og sum hava ávísan tørv. Her kann bæði verða tørvur

árum hevur borgarstjórin í Tórshavnar kommunu vunnið sær fulla tænastumannaeftirløn árið eftir pensjónsaldur. Virðið á hesi eftirløn svarar til umleið 760 túsund krónur um árið. Tí hevur umsitingin mælt

einalærari, ið undirvísir har, men ein dag um vikuna rættir Poul Johannes, ið nú er farin um pensjónsaldur, eina hjálpandi hond. Síðani 1883 hevur skúli verið í bygdini á hvørjum ári, tó undantikið 1994-95

havnarborgarar. Tá Heðin Mortensen varð valdur í býráðið á fyrsta sinni, var kommunan ikki komin til pensjónsaldur, og nú stendur hann við stýrisvøl sum best umtókti borgarstjóri nakrantíð. Vit ynskja øllum h

longur. Frá at hava verið virkin á arbeiðsmarknaðinum, verður tú ómynduggjørdur, tá ið tú røkkur pensjónsaldur. Tá er tað knappliga ikki tú, sum veit, hvat er best fyri teg, men málsviðgerðarar á Almannastovuni [...] hevur samfelagið eisini áhuga fyri okkum. Vit eiga at gera øllum greitt, at hóast vit røkka pensjónsaldur, eru vit ikki ein viðgerðarbólkur. Fjølmiðlarnir eiga eina skyldu at spyrja okkum eftir, og tað

ein av teimum mest ídnastu og raskastu monnunum dagliga til arbeiðis. Hóast hann var farin um pensjónsaldur, var hann sera íðin í gerandisdegnum og altíð til dystin fús. Serliga á smiðjuøkinum siga tey

eina eftir­lønarskipan á sama hátt sum onnur, men fáa hesi fólk nógv verri umstøður, tá tey náa pensjónsaldur enn onnur. Í viðmerkingunum til lógar­uppskotið verður sagt, at eftirlønarsamansparingin skal