í faðirættini. Hvat var meira náttúrligt, tá ið tey komu til Havnar enn at fara inn til skyldkonuna í Horni? Fleiri hava eisini búð hjá teimum, meðan tey hava gingið í skúla í Havn. Her komu framvegis [...] mangan hent, tá ið skrivast skuldi um søgulig viðurskifti. Men eisini bert at koma inn á gólvið og fáa eitt prát var sera hugnaligt. Tað verður saknur í Petru, men vit kunnu øll vera fegin um, at vit kundu hava [...] soleiðis kom hon at kenna beiggja hennara Jóhannes. Men Jóhannes mátti hava tol. Fyrst skuldi Petra, sum vanligt hjá gentum tá í tíðini, síggja eitt sindur av stóru verð. Hetta merkti í flestu førum

hjørtum, huga og verki. Tá vit vitja Norðurlandahúsið. Hoyra og síggja føroysk listarlig avrik. Og ikki minst tá vit síggja tónleikaliga ríkidømið millum ung í Føroyum, fara vit at senda Peturi okkara góðu [...] føroyingar hoyrdu hann í almenninginum, var tá hann sendi úr Finnlandi frá finska ríkisdagsvalinum beinleiðis heim til Útvarp Føroya fyri knøppum ári síðan. Vit hava nógv at takka Peturi fyri. Hansara drívmegi [...] Við stórari sorg frættu vit boðini um at Peter er farin. Í Barcelona í arbeiðsørindum endaði hann sítt virki her á fold, bert 52 ára gamalur. Hetta vóru ófrættaboð at fáa. Men at Peter var í toti við arbeiði

var 6 ár, tá ið hann misti pápan. Frá 1960 og til 1977 sóust vit bert, tá ið vit vóru heima og hildu feriu, og sum van­ligt visti tú ikki hvørjum beini, tú skuldi standa á, fyri at vit skuldi hava tað so [...] ið hava tilknýti til TB, sakna teg nógv. Í 2005 fluttu vit so aftur til Danmark, og so hildu vit sambandið við líka, antin pr. telefon ella Skype, og so tá ið tit vóru her niðri hjá okkum, ella vit vóru [...] Tað vóru ógvuliga tung boð vit fýra beiggjar fingu, tá ið vit í telefonini fingu at vita, at nú var lívsneisti tín kæra systur slóknaður. Vit vóru allir staddir í Dan­mark, meðan tú lá á Ríkis­hospitalinum

føst býarmynd á ólavsøku, vanligar sunnudagar og til onnur átøk. Og vit báðir Njál hava havt tað til felags, at vit onga ólavsøku hava lagt burturímillum í meira enn hálva øld. Kenslan av at vera niðri [...] okkara lítlu verð, sum ikki rakk serliga langt útum miðbýin. Vit vóru ongantíð so langt burtur, at vit ikki hoyrdu Kalla blása í trompetina. Vit spældu í túninum hjá Frelsunarherinum og tónleikur og sangur [...] ein kendi, tá hornorkestrið í marsjtakt fyri fullum drøni kom blásandi sálmin "Breiðið krossins merki út" oman á Vaglið, og mann kendi seg upplyftan og sum part av hægri eind. So mong okkara hava upplivað

eygsjón. Um vit gloymdu at ringja, tá ið vit vóru komin til Havnar, so ringdi tú fyri at tryggja tær, at vit vóru komin heim í øllum góðum. Tú prógvaði sanniliga títt trúfesti og tína styrki, tá ið omma brádliga [...] ferð vit komu, segði tú: “Tað er virkuliga stuttligt at síggja tykkum”. Tá ið vit fóru avstað aftur, segði tú: “Hetta var ein virkuliga deilig løta. Stóra takk fyri at tit komu”. Hvørja ferð vit fóru avstað [...] var eg als ikki klár at missa teg nú. Hóast høgan aldur, so vónaði eg at hava teg í nøkur ár afturat, tí tú sást út til at hava tað so gott. Tómrúmið eftir teg verður ómetaliga stórt. 1000 takk, abbi,

annað tá okkurt skuldi seymast, ella um tú stóðst og manglaði okkurt. Hetta kom eisini til sjóndar í summar, tá vit báðar skuldu pynta javnaldrarnar báðar í føroysk klæðir, tá teir gjørdust pisur. Tá so tíðin [...] ein stokkut løta, so fara vit úr hesi verð.? Haldi hesin sangurin lýsir tað so væl, nú tá okkara góði granni Mary so brádliga, ja, líkasum bleiv rikt burt úr hesi verð. Tað at hava eitt gott grannalag, er [...] øðrum hátíðarhaldum. Vit vita at hennara lutur ? at tæna við borðini ? ikki lá eftir, ikki minst í ? Filadelfia. Eisini eru tey mong, sum hava havt Mary sum sín fyrsta arbeiðsgevara, tá hon hevði kioskina

flokki ? og allir hinar dreingirnar í flokkinum vóru farnir út at ferðast. Tá funnu tit báðir saman sum vinmenn. Eg minnist, tá tit vóru her hjá okkum, at tit altíð spældu við lego. Tit bygdu uppi á loftinum [...] havi kent teg. Mamma tín og eg gingu til føðifyrireiking saman hjá ljósmóðrini Bjørg. Síðani møttust vit øll heima hjá øllum einaferð. So steðgaði tað. Men seinni gjørdust tú og sonur mín Niels Peter bestu [...] Ofta vóru tit við pápa tínum í bilinum runt oynna. Hjá tykkum var mangt at takast við, sum dreingir hava áhuga í, og Niels Peter hevur havt óteljandi góðar tímar saman við tær. Hann kom næstan bara heim

millum elsta og yngsta systkinabarnið, hava vit altíð øll verið sera góð. Av tí at Karl Martin var mitt í flokkinum av okkum, er tað eitt sindur ymiskt hvussu vit minnast hann. Tey elstu minnast hann væl [...] at verða eftir hann. Altíð tá familjan fer at verða saman um eitt hvørt, fer hann at mangla. Okkara troyst er tó at vit skula síggja hann aftur ein dag, heima hjá Gudi. Vit vita at hjá tykkum, Kjartan [...] hin sami: barnsins sanna gagn og frami Væl tær veri, lítla skara Jakups Gud teg væl skal varða; honum, sum fekk megi alla, fíggindar til jarðar falla. Og tá her er farin dagur, neyð er lokin, tagna klagur

og síðani vit fyri sekstan árum síðani fluttu niðan á Bønhúsmørk, hava vit aftur verið grannar, og fyri mítt viðkomandi kann eg siga, at tað vóru góðir grannar, vit komu at búgva uppat. Vit tosaðu saman [...] Konan og børnini hava mist ein góðan mann og pápa, tey fimm barnabørnini ein góðan abba, vit hava mist ein trúfastan og hollan granna, og bygdin hevur mist ein av teimum, sum vaks upp, tá útróðurin og s [...] í nýbygd hús uppi á Gadd. Tá var Jóhannes 15?16 ára gamal og systirin eini trý ár yngri. Jóhannes fór heilt tíðliga til skips. Hann var nógv við norskum línubátum tey fyrru árini, og seinni, tá Kjartan

meira, hava vit mist so nógv, vit hava mist ein kæran vin og samstarvsfelaga, og sorgin og saknurin kennast tung. Vit hava djúpa samkenslu við tykkum hansara kæru, sum hann var so góður við. Vit merktu [...] Jóhannes nógv saknaður, vit saknað okkara góða samstarvsfelaga og vin, og vit minnast við takksemi hansara stillføra hátt at vera uppá og takka fyri alt, sum vit fingu við honum. Ærað veri minnið um Jóhannes [...] framúr. Nú Jóhannes ikki er ímillum okkara longur, kenna vit sorg, og tómrúmið er stórt. Vit kendu hann sum okkara, hann var góður við okkum og vit við hann. Í nærum 15 ár var hann trúfastur til arbeiðis