vart eitt ljós. Mangt hevur barnaárini myndað, í stovuni lærdi tú gentur at binda. Fyri teim veiku hjarta títt brendi, og nýbundin klæði til teirra sendi. Ein sælur og lívgandi andi, vit sungu um himmalska
akkurát fylt. Eg haldi, at øll sum kendu hana høvdu sagt tað sama, hon var ein kvinna við einum stórum hjarta. Mild, tó bestemt, gestablíð og gávumild. Sjalvt úti á heiminum við Mýrini, har hon búði tey seinastu [...] vildi bara, at øll skuldu vera nøgd, og hava tað gott. Ommubørnini høvdu eitt serligt pláss í hennara hjarta, hon hevði altíð tíð til tey, og elskaði at siga teimum søgur frá fyrr í tíðini og syngja fyri og
eg aldri merkt nakað annað enn virðing og kærleika. Sjálvt míni tókst tú eisni inn at tínum hjarta. So hjartalig sum tú altíð var, komu eisini tey inn í tín klebrihjerna. Tað gekk ikki long tíð, fyrr enn
Hvat tú enn tókst við, fekst tú tað at rigga. Ja óteljandi góð minnir, sum eg vil goyma djúpt í hjarta mínum. Veðrið var vakurt, tá tú vart lagdur til hvíldar, og sera vakurt varð sangurin sung in av [...] Jakku og systkini, sum alt ov tíðliga mistu tykkara kæra son og bróður. Enn ein rødd er tagnað títt hjarta ei longur slær, hitt blíða sermerkta brosið ei longur á foldum ein sær. Takk fyri alt, kæri vinur
veikleiki. - Umframt at vera ein sterk persónligheit var hon eisini eitt elskuligt menniskja. Blíð, hjartalig og tolin. Hon hevði tann sjáldsama eginleikan veruliga at lurta eftir tí, tú segði. Smílið, ið hon
telefon. Hannis var óførur at ringja og ofta kom prátið at verða um Zarepta. Hann hevði eitt stórt hjartalag fyri Zarepta. Seinast, vit tosaðu saman, var tveir dagar áðrenn hann fór frá hesari fólk. Tá
var í Sálmi 94: 18 Táið eg hugsaði: "Nú ekur fótur mín!" - tá styðjaði náði Tín meg, HARRI! 19 Táið hjarta mítt var fult av óttafullum hugsanum, lívgaði troyst Tín sál mína. Og hetta gav honum tann innvortis
ein greiðan boðskap um okkara glataðu støðu uttan Jesus Kristus. Eitt annað sum eisini lá honum á hjarta, sum vit kanska verða mint ov lìtið á í dag, var at halda hvíludagin heilagan og hvørja signing tað
barnatrúgv. Góðu Finnur og Jutta, nú eru tit flutt heim til Jesus, sum tit virkaðu fyri. Í mínum hjarta eiga tit eitt pláss! Jú, Finnur og eg sótu mangan í djúpum samrøðum í stovuni hjá okkum, har tú var
øll vita at tú hataði. Tó at tú vart KFUK skrivari, var tað skótarørðslan í átti størsta pláss í hjarta tínum heilt til tað seinasta. Eitt sum hevur verið sera áhugavert við tær er at tú hevur megnað at
