evstu ábyrgd yvir Okkara Landi. At føroyingar viðurkennast sum tjóð. Hetta er danska stjórnin ímóti, tí teir siga at í danska ríkinum er ein tjóð, og tað er tann danska. At móðurmál okkara verður viðurkent

samfelagsrættindi og hava somu samfelagsskyldur.” Tað snýr seg altso um, at vit skulu verða javnsett sum tjóð millum aðrar í heiminum. Og at tað er amboðið og grundarlagið til at byggja einar Føroyar, har alt [...] tað ber til at skoða ígjøgnum og síggja avleiðingarnar av okkara gerðum. Vit kunnu gerast ein fræls tjóð, ið liggur sum ein grønur miðdepil í Norðuratlantshavi, og har fólk hava sama frælsi at virka og liva

hvørki hugflognum, dirvinum og evnunum sjálvir at vilja skapa nakað. Hetta er styrki okkara sum lítil tjóð, og tí kann umrødda messa bara vera við til at stuðla uppundir høvuðsvinnurnar. Tað skal vera vón

fegin endurtaka her, at eitt hitt størsta brotið á mannarættindini í heiminum, verður framt av tí tjóð, sum so mong síggja upp til, USA. Við at tvíhalda um deyðadóm í ár 2003 má sigast, at hetta landið

tað kortini óbeinleiðis. Tí eitt oljufund við Føroyar kann fáa stóra ávirkan á framtíðina hjá hesi tjóð. Og verður olja funnin nú, so er givið, at hon fer at verða ein týðandi partur av orðaskiftinum undan

soleingi loysingin ikki er framd. Nú verður tað bert kallað, at soleingi vit ikki eru viðurkendir sum tjóð, so hava vit eingi rættindi. Man má undrast yvir, hví hesir menn yvirhøvur ómaka sær við nakrari lóggvávu [...] undirbrotligu áskoðan síni um, at vit eingi rættindi hava, soleingi ?danir ikki viðurkenna okkum sum tjóð?. Tá vit gera vart við ábyrgdarleysu støðu varaløgmans í hesum máli, so er tað rættliliga prinsipielt

einki eiga og einki kunna, uttan loysingin er framd ? teir kalla tað bara ?at verða viðurkendur sum tjóð?. Leiðslan í Tjóðveldisflokkinum sigur, at danir ikki viðurkenna rætt føroyinga til oljuna, hóast

Tónleikurin og tónlistin hava alstóran týdning fyri eina tjóð og eitt fólk. Hesi eru við til at skapa og menna trivnað og felagskenslu og styrkja samleikan. Tey eru ein týðandi partur av samlaðu samfe

áður stendur tvíbýtt í fullveldisspurninginum. Hetta er í longdini ósunt fyri eina tjóð. Hvussu leingi tola vit sum tjóð og fólk at vera so ósamd um eitt so grundleggjandi mál? Má ein spyrja. Her má vend

uttanveltaðir? Harafturat skal havast í huga, at vit kunnu ikki, um vit hava eina sjálvsvirðing sum ein tjóð, bara góðtaka NATO og NATO-støðirnar her á landi, sum er bygdar og settar upp, uttan at føroyingar