hetta, at eitt mark er brotið og politikkurin hevur blanda seg í privat viðurskifti, ið ikki raka statin ella tjóðina. Vit hava loyvi at gera av við okkum sjálvi, vit kunnu eta tað vit vilja, eisini um

veitslu á forsetaborgini. Roberto Blancarte, sum er serfrøðingur í viðurskiftum millum meksikanska statin og landsins katólsku kirkju, sigur, at tað er einki nýtt, at kirkjan hevur fingið pengar burtur úr

varðveita sambandið til Kongahúsið, ið er eitt tað størsta og mest savnandi symbolið í dag fyri Danska Statin. Nationalisering og symbolbardagi "Én er Fader for os her! vi har fælles Moder: Danmark er vor Moder

amerikumenn, hjálptir av fronsku upplýsingarheimspekini, trúgv og politik sundur, og kirkjuna og statin. So við og við varð henda skipan, ið tryggjar sekulera fólkaræðið best, adopterað kring heimin. Fyrst

góðkennir hetta. Um so er at danskir politikarar halda at Danmark skal fara upp í tann nýggja europeiska statin, so kemur hetta ikki upp á tal uttan at vit siga ja til at vera við. Tað sum føroysku veljararnir

sindrið av tøkum peningi, sum teir ikki náddu at brúka, hava teir goldið áðrenn tíðina til danska statin. Við at sleppa endanum nú, slapp samgongan undan tí avdúkandi endaligu viðgerðini av fíggjarlógini

harfrá og so at geva ein part av tí umráði, sum hoyrir undir Monroe-doktrinina, yvir til henda nýggja statin, er eitt rættiliga stórt stig, serliga tá hugsað verður um at størsta landið í Europa, Týskland,

til løgregluna og sløkkiliðini, siga teir. Svarið frá guvernørinum kom hóskvøldið, tá hann lýsti statin í búskaparliga undantaksstøðu, tí á tann hátt kann hann taka avgerðir uttan at spyrja tingið. Á einum

Gransking At en enda fingu valevnini eini tveir minuttir. Torbjørn helt eina styttri røðu um frælsa statin, um vilja fólksins. Elin Lindenskov um radfestingina av sosialum málum og um at skapa eitt modernað

samleikan hjá fólkinum og tryggjar tjóðina territorialt. Ein politiskur samleiki er knýttur til statin og ein mentanarligur samleiki er knýttur til tjóðina. Og hesir skulu sameinast um statur og tjóð