nærkast føðingardegnum hjá Hendrik - 11. septembur - bíðst mær eitt høvi at skriva hesi tørføru minningarorð. Eg havi mangan hugsað, hví Hendrik skuldi fáa so harða lagnu. Fyrst teir stóru trupulleikarnir

millum manna, bar tann stóri skarin ,sum fylgdi honum út á Leiribø, boð um. Vit vilja enda hesi minningarorð um Óla Berg við yrkingini ”Lívið” hjá Pól F. Joensen Lívið er eins og eitt kertuljós, ið brennur

einum samspæli, sum í senn er gagnligt og neyðugt til endurnýggingar. Eg fari at enda hesi fáu minningarorð um Úlf Hjörvar við eini týðing av einari lítlari perlu, sum kom fram fyri meg, nú eg frætti, at

Góða Birita Tað er so ógvuliga svárt at seta seg niður at skriva minningarorð um teg, tú, sum eigur at vera ímillum okkum. Hevði tú verið á lívi í dag, so hevði dagurin í dag 22. septembur verið tín f

hetta hevur verið ein tung tíð, men minnini hava vit – tað kann eingin taka frá okkum. At skriva minningarorð er sera torført. Tað rennur so nógv fram í huganum á mær. Vit báðir vóru saman við fleiri skipum

tikin frá okkum. Ikki ein dagur fer fram við, uttan man hugsar um hann. Ikki er tað lætt at skriva minningarorð um Høgna. Hann, sum var so ungur og frískur og altíð við upp á alt. Boðini, ið vit fingu um at

Tað fellur mær tungt at skriva minningarorð um mína elskaðu mammu, sum andaðist 3. august 2004. Saknurin er stórur; tú fylti so nógv, og var altíð glað og so góð við okkum. Tú elskaði børn og okkum við

Góði Rósing gubbi. Tað kennist hart og óveruligt, at eg her seti meg niður at skriva minningarorð um teg. Tað er ikki at forstanda, at tú ikki ert millum okkum meir. Tú sum altíð var so lívsglaður og smílandi

Tað er tungt at seta seg at skriva minningarorð um eina góða systur. Asbjørg var fødd og vaks upp á Sandi, dóttur til Emil Simonsen, Emil í Króki á Sandi og Sigrid Simonsen, ættað úr Norðradali. Pápi okkara

ráðgeving, umsiting av millumtjóða avtalum og samskipan av samstarvi við útlendskar lærustovnar. Minningarorð um Arnbjørn Thomsen 30. oktbober hevði Arnbjørn fylt 60 ár, men soleiðis skuldi tað ikki verða