verið merktur av slíkari undirbrotligheit enn nú. - Støða okkara í alheims samfelagnum sum ófræls tjóð, er ein beinleiðis forðing fyri samfelagsmenningini. Virkisfýsni millum landsins borgarar, viljin
at kvinnur duga betur at virðismeta hesi virðir, sum eru alneyðug fyri, at ein tjóð, er ein vælvirkandi og virðilig tjóð. Eg vil heita á kvinnuligu politikararnar um at fara undir tað møtimikla arbeiði
mentur fyri at »minka um skaðan«. Alternativið er makrelsamgongan millum Sambandsflokkin, Tjóðveldi, Javnaðarflokkin og Framsókn, sum kann gjøgnumføra ein slíkan reform. Ein slík samgonga
hevur ført móti fakfeløgunum seinastu tíðina ikki fær tey at stuðla Javnaðarflokkinum og Tjóðveldisflokkinum, so má tað vera tí, at hesir flokkar ikki røkja áhugamál verkafólksins
fiskivinnumálum. Tað er tí líkamikið, um Fólkaflokkurin samstarvar við Javnaðarflokkin, Tjóðveldisflokkin ella Sambandsflokkin. Hann hevur samstarvað við allar í hesari øldini, og [...] við at lata nøkrum ávísum reiðarum alt fiskiríkidømi, ella vit skulu gera sum Framsókn, Tjóðveldi, Javnaðarflokkurin vilja – og sum Sambandsflokkurin vil innast inni: Skipa hesi v [...] Thorvaldur Gylfason legði ikki fingrarnar ímillum, tá hann greiddi frá, hvussu íslendska tjóðarognin í havinum endaði á privatum hondum: Í 1984 góvu politikararnir nøkrum
villasta kasinobúskaparliga dansin í Evropa nakrantíð. Hesin dansurin hevur m.a. havt við sær, at tjóðarognin í íslendskum sjógvi, sum bankarnir høvdu pant í, tá teir lótu kvotubarónunum lán, gjørdist
tosað um avmarkingarnar við royndum at broyta moralin hjá fólki, serliga tá ein tjóð roynir at broyta moralin hjá aðrari tjóð. Víst verður á, at moralsk boð, ið minna mest um boð, sum longu hava stóra undirtøku
bragd at endurskapa einum fólki og eini tjóð sítt skriftmál, tí høvdu vit ikki skriftmálið, so høvdu vit valla heldur móðurmálið í dag – og tá hevði tjóðskaparligi samleikin ikki verið eins
Vestergaard Teir somu búskaparfrøðingarnir, teir sum standa aftan fyri og stuðla upskotinum hjá Tjóðveldi um nýskapan av fiskivinnuni, eru alla tíðina at síggja og hoyra, antin sum greinskrivarar ella
trupulleikum og avbjóðingum, sum vit fáa í okkara virksemi, bæði sum einstaklingar, sum lokaløki og sum tjóð. Tað er mær ein stór gleði og ein heiður at bera tykkum eina heilsan frá býráðnum og frá býnum annars
