Meðan mentanarumhvørvið hevur dugað væl at greitt frá teirra týdningi fyri Føroyar, hevur vinnan, bæði reiðarar, arbeiðsgevarar og Vinnuhúsið, gjørt minni burturúr at selja sín týdningarmikl boðskap um teirra lut í føroyska samfelagnum.
– Kanska hava fjølmiðlarnir verið uppií
Ymist er, sum ein leggur dent á í gerandislívinum, hóast samfelagið er ein heild fyri bæði einstaklingin og fjøldina.
Samfelagið verður bygt upp, tillagað og ment frá rótini, har skapandi vinnulívið er frumvinnan og omaná og útfrá hesum spretta tænastuvinnur, sum fíggjarliga mugu leggja so mikið eftir seg, at tær eru burðardyggar, og meiri tær geva av sær og leggja eftir seg samfeldar, og fleiri fólk eru í vinnu, sum samstundis eru “keypifør”, tess meiri verður orkan til at gjalda skatt og onnur avgjøld, sum so landskassin brúkar til heilsu- og almannamál, undirvísing, mentan og fíggjarmál so sum umsiting, sum svara til meiri enn 70 prosent av fíggjarlógini.
Tímalønin mangan lág
Í okkara landi við 48.000 borgarum, er tað eitt fátal, har vinningurin av avrikunum í sokallaðari mentan gevur nóg mikið, fyri at liva eitt vanligt føroyskt lív, tað veri seg til høvundan, yrkjaran, sjónleikaran, filmsfólk, listamálaran, tónlistafólk ella til aðrar tættir uttan serstakar peningainnspræningar. – Tímalønin er mangan lág – hóast tað!
Er mentanararbeiði ein vinna, kann verða spurt! - Tað er hon lutvíst!
Soleiðis sum vit síggja gerandisdagin, í øllum førum úti um landið, so slepst ikki undan, at vinnulívið eins og tænastuvinnan verða bygd á byrðardygni og skal helst ikki njóta pening úr landskassanum.
Mentan og stuðul
Verður hinvegin hugt eftir mentanarátøkum, so verða tey viðgjørd heilt øðrvísið. Vit síggja dagliga, at landskassin og kommunur lata pening, sum m.a. er avsettur á fíggjarlógini/ætlanini til mentanarátøk, keypa list, vinnulívið stuðlar antin við beinleiðis peningi ella við at keypa útgávur, framførslur av ymiskum slagi. Soleiðis er tað vorðið, soleiðis eigur tað kanska at vera og soleiðis verður tað helst í langa tíð frameftir.
Hinvegin er ymist, hvussu politikari, fastløntur embætismaður, akademikari ella ein, sum slettis ikki er viðkomandi í vinnulívinum, og tað er vaksandi tal, sær viðurskiftini sammett við ein, sum hevur valt vinnulívið, men eitt hevur søgan víst, at nøkur góð ár eru og nøkur vánalig ár og ymiskleikin, hvussu vinnan klárar seg, er óivað størri enn ymiskleikin í mentanarskapanini, men hevur uttan iva djúpri árin.
Er lítil kapitalur verður ongin fígging
Vinnan skal brynja seg til sera ymiskligar tíðir, hon skal menna nýggjar vørur, framtíðaríløgur, samstundis, sum nýggj krøv bæði koma frá keypara og tí almenna. Eisini er givið, er vinnan ikki væl fyri við kapitali, verður samstundis torført at fáa fígging úr peningastovnum til nýíløgur og kostnaðarmikla nýskapan, sum aftur er arbeiðsskapandi.
Eitt sum tó stendur skyggjandi í ljósinum sum heild av tíðindaflutninginum er, at mentanarlívið hevur mong fjølmiðlafólk og nógv onnur, sum hava bæði evnir, áhuga og duga sera væl, eru skrivandi fólk at vísa á sín týdning. - Tað er gott!
Vinnan hevur hinvegin tíverri gjørt minni burturúr at selja sín týdningarmikla og uppiberandi boðskap út til føroyska fólkið, til politikarar, embætisfólk o.o. og fær heldur ikki ta stóru hjálpina frá fjølmiðlunum, fyri at siga tað milt, so vísast kann veruliga á stóra týdningin og bardagan á fleiri økjum og framtíðarkrøvini, tað veri seg reiðarar, arbeiðsgevarafelagið, Vinnuhúsið, og handilslívið! – Tað er ikki gott!
