Á Rás2 í gjár vildi Rigmor Dam vera við, at slíkar argumentatiónir vísa, hvørja avskeplaða mynd føroyingar hava av okkum sjálvum og okkara søgu. Hon vísti á, at vit hava tað best og síggja best okkara samleika, tá vit hava onkran, sum er ímóti okkum. Er tað ikki Danmark, so er tað onkur annar, sum til dømis onkur umhvørvisfelagsskapur.
– Vit eru best, vit duga best, vit eru klókari, og vit lesa søgur um raskar skiparar og um menn, sum tóku land og um matar bøndur og so víðari, segði hon.
Eirikur Lindenskov vísti á, at vit eru faktiskt beinleiðis handikappað, tá tað kemur til at argumentera og at luttaka í einum sakligum kjaki.
– Fakliga eru vit heldur ikki nóg búgvin. Fyri at siga tað bart út, so hava vit ikki nóg nógvan kunnleika, tí føroyska samfelagið hevur ikki prioriterað til dømis eitt so gott skúlaverk, at einhvør føroyingur klárar at skriva eina A4 síðu á enskum ella týskum máli, sum greiðir evropearum frá um okkara hugsan um grindadráp.
Vit hava stórar mentanarligar trupulleikar í so máta, sum vit eiga at taka í nógv størri álvara, enn at lesa um gamlar garpar og hetjur og fosturlandssangir. Hetta eiga tey, sum ráða fyri borgum at gera nakað við.
Vánaligu Pisa-úrslitini siga í veruleikanum nokso nógv. Tí skulu vit prioritera skúlaverkið nógv hægri og geva skúlanum nógv betri umstøður.
Vitan og lærdómur hava so ómetaligan týdning fyri okkara samleika og fyri at yvirliva sum tjóð!
