Framsýningin hjá Jehova Vitnum í Norðurlandahúsinum, Millum Mótstøðu og Martyrium, var at enda komin sunnukvøldið. Kunningartænastan hjá Jehova Vitnum sigur í tíðindaskrivum, at 1.777 fólk stukku inn á gólvið teir 16 dagarnar, framsýningin var opin. Dyrnar inn í sðningarhølini vóru eftirgjørd rimaportur við áskriftini arbeit macht frei, sum eykendi mangt týningartippi hjá nasistunum. Sambært Otniel Nygaard á Kunningartænastuni hava tjúgu flokkar, serliga úr miðnámsskúlum vitjað framsýningina. Hann sigur, at tað hevur verið serliga hugtakandi at eygleitt tann áhuga og sóma hesir annars so kátu og fróu unglingar hava sýnt tí álvarsama evninum.
Støðufesti í trúnni
Evnið á framsýningini var, hvussu nasistarnir undir ræðslustýrinum hjá Adolf Hitler kúgaðu bíbliugranskararnar, sum Jehova Vitni vóru nevnd tá á døgum. Í stóran mun skjalprógvaði framsýningin ta ómenniskjansligu viðferð, Vitnini fingu undir nasismuni.
Samanborðin við t.d. jødarnar, ið Nasi-Týskaland eymerkti sum eina rasu, og ikki einans ein trúarbólk, sum talan í verunleikanum var um, vóru Vitnini í eini serstøðu. Teimum stóð í boðið at sleppa úr týningarlegunum, vildu tey avnokta trúgv sína. Men, tey vóru einasti trúarbólkur, ið sum ein heild noktaði at ganga inn undir týsku treytirnar. Úrslitið var sum kunnugt týningar og avrættingar.
Trúarligar neyðsemjur
Jehova Vitni gera okkum onga beinleiðis niðurstøðu eftir framsýningina, men heldur verða nevnd nøkur siðafrøðilig ivamál og neyðsemjur, menniskju kunnu gera við trúnna. Spurningarnir, vit kunnu seta okkum í sambandi við trúnna mótvegis teimum trupulleikum vit koma í í jarðarlívinum, eru t.d.: Eiga vit at ?yvirliva? treytaleyst..? Eiga vit altíð at elta sum fyri er slóðað, ella eiga vit at nokta, tá øll hini siga, ja..? Um so er; hvussu eiga vit at siga, nei..? Hvør tráan eigur at hava tamarhald á okkum? Er í lagi at stjala, tá svongdin er nóg nívandi..? Samanumtikið: Hvussu nógv er Guðstrúgv mín verd..?
Føroyskt tollyndi
Í tíðindaskrivinum frá Kunningartænastuni, verður eisini hugleitt um, hvaðani fræið til tílíka forfylging kemur, og um gróðrarlíkindi eru fyri slíkum her á landi. Fara friðarligir føroyingar á nøkrum sinni at liggja eftir minnilutum, ella rína vandamiklu hugsanirnar, ið elvdu til nasistiskt einaræði ikki við okkum..? Áskoðanir okkara vera havdar á lofti, tá vit eru savnað í familjuni, í kaffisteðunum kring landið, ella í túnatosi í grannalagnum. Tað kann vera í hesum práti, vit avdúka í hvønn mun vit eru tollynt mótvegis minnilutum.
Felags stev í Svøríki
Jehova Vitni ásanna, at etniskt og sekteriskt treytaður harðskapur, er ein sera stórur trupulleiki kring Knøttin. Til tess at stuðla ungdómum og byrgja upp fyri fordómum og harðskapi í samfelagnum, royna nógvir lærarir at ogna næmingunum siðafrøðilig virði. Í ársfrágreiðingin hjá Jehova Vitnum, bjóða tey seg til at vera við í hesum samfelagsliga bøtingarráki. Í Svøríki hevur eydnast Vitnunum og umboðsfólki hjá svensku stjórnini at seta í verk landsumfatandi upplýsingarátakið við heitinum, livandi søga. Við støði í nasistisku ræðuleikunum kunnu lærarar í svensku skúlunum fáa Vitni at greiða flokkunum frá um siðafrøði og moral.
Gloymið ikki
Er so nakar moralskur lærdómur í eini slíkari dokumentariskari framsýning, kundi ein spurt. Kanska, at tað er týdningarmikið ikki at gloyma, tí ótollyndi trívist væl millum tey stuttmintu. Samstundis má sannast, at virðing fyri menniskjum og bólkum, ið hava øðrvísi hugsan enn vit sjálvi, er ongin sjálvfylgja. Harafturímóti kann virðingin spretta úr okkara áhuga fyri sjálvari hugsanini hjá hinum, sigur Kunningartælnastan at enda í tíðindaskrivunum.
