Tann 1. august var ættarmót í Hoyvík.
Nú er Hoyvík á odda í so mongum, eitt nú í barnatali, men í túsund ár var
bert eitt hús í bygdini, sjálvur garðurin mitt í bønum við víkina.
Ì 1835 komu eini hús afturat. Eins og so mangir hoyvíkingar í dag komu tey
aðrastaðni frá. Maðurin var Símun, traðarmannasonur av Glyvrum, og
húsmóðirin var Charlotta, dóttir leigulendingin á Geilargarði Úti við Á í
Kaldbak. Tey fingu fýra børn. So doyði Lotta. Símun giftist uppaftur við
Johonnu, sum var fødd í Forna á Nesi, og tey fingu tvey børn. Tað vóru um
300 av eftirkomarum hjá hesum niðursetufólkum, sum møttust síðsta leygardag.
Fyrst á skránni var samkoma í Havnar kirkju, har Marjun Simonsen, dóttir
Esbern bankastjóran, sum var langabbasonur Símun, helt fróðarfyrilestur um
lív og ævi Símunar. Hon legði fram eina frálíka enska týðing av
fyrilestrinum, og tað kom væl við hjá teimum eftirkomarum, sum ikki skiltu
føroyskt. Hesir vóru komnir úr Noreg, Danmørk, Onglandi og USA. Eitt, sum
Marjun vísti á, var at Símun hevði goldið rættiliga nógv fyri sessin hjá
húskinum í hesi kirkju, har hann kom oman til gongu hvønn sunnudag. Ein av
eftirkomarunum, Jóhan hjá Esbern Simonsen í Saltangará, hevði áhugaverda
framløgu um hesa gomlu kirkju.
Vitjan á kirkjugarðinum
Síðan gekk leiðin út á kirkjugarðin á Svínaryggi, har øll av teimum fyrstu
ættarliðunum eru grivin. Har segði Julianna Klett, langabbadóttir Símun,
nøkur góð orð, og var hetta ein sera hugfarslig løta, har vit sóu nógvar av
teimum gravsteinum, sum Óli Jacobsen hevur skrivað so hugvekjandi um.
Á middegi vóru vit í Studentaskúlanum, har Óli Simonsen greiddi frá tí
tilfari, sum Sverri Joensen hevur funnið fram til um ættina og lagt fram í
bók síni um Høgaból. Haðani gekk leiðin niðan á Hamarin, har ein minnispláta
varð avdúkað um Símun og báðar konur hansara. Sigurd Simonsen, sum framvegis
er virkin í ferðamannavinnuni sum stjóri á fyritøkuni Hoyviking Tours, hevði
mergjaða røðu um langabba sín, og helt hann hana eisini á enskum. Myndatøka
fór fram við flaggstongina í Hoydølum, har torvheiðar vóru í 1835 og haðani
klyvjarossini fóru niðan gjøgnum Hoydalsbrekkuna um Rossaliðið, sum Símun
hevði gjørt í tann seyðahøga garðin, hann lagaði um alla trøðna eins og
allan tann gamla bøin í Hoyvík.
Óført borðhald
Gestirnir fingu síðan høvi til at støkka inn á gólvið í húsunum hjá
skyldfólkum, ið búgva á trøðni Uttan fyri Garðar, og har bar til at hitta
mong.
Um kvøldið var óført borðhald í studentaskúlaaulini við røðum og sangi, sum
Sigrið Sivertsen hjá Magnusi, sum er sonur Jógvan hjá Símun og Johannu á
Høgabóli, skipaði so væl fyri. Har varð eisini framløga av einum prentaðum
bóklingi við yvirliti yvir alla hesa fjølbroyttu ætt, sum Eydna Fosaa hevur
greitt hegnisliga úr hondum.
Aftaná var góður føroyskur og enskur dansur, og semja var um, at tey, sum
høvdu verið í fyrireikingarnevndini, Símun Mittún, Eydna Fosaa, Annleyg
Patursson, Julianna Klett, Hans Simonsen og Hannelena Mittún, høvdu gjørt
eitt vala verk og høvdu mikla tøkk uppiborna fyri tað, tey høvdu útint.
Zakarias Wang
skyldmaður
