Lítillátað urtin at sjá
ó hóttandi bergi stendur
óveðrið herjar ? lúta má
ongar hjálpandi hendur
ódnarveður ? urtin tó blómar.
Tá myrkrið nívur teg
í ljósinum tú hana hómar
leiðir teg á lívsins veg
ófriðarmeingin á ferð
ófrættaskýkloddar reika
upp í bergi ber
byltingin mikla man leika
urtin í summarsins skrúð
fáur tó gætur gevur
neyðarslig í einsemisbúð
árvakin ? aldri hon svevur
rættvísislogin brimandi brennur
meinaleyst marglæti innan gátt
fossandi einbýlisrensl, ið rennur
sjálvsøknisringrásin missir sín mátt
frælsið á kærleikans leið
friður, gleði urtina skoða
djúphugsni fastan steig
í eystri sæst sólin roða
við barnaeygum tú urtina skoðar
lítil í vavi tó stinn og sterk
rættvísis stríðsandin logar
ljómfagurt kærleikans verk
í fagrasta blóma um jólatíð
tá brimið í bergi man stá
urtin tó friðsæl, von og blíð
geislandi víða at sjá
jólanna boðskapur urtina fevnir
gløggskygna eyga vil hana sjá
framskygni á frælsisleið stevnir
urtin í bergi rótfest vil stá.
