Men talan er ikki um eitt nýggjyrði sum so, tí orðið er kent úr gomlum donskum máli.
Vit hava spurt Marjuna Arge Simonsen, sum er málfrøðingur og cand.phil. í føroyskum og hevur málstovuna Orðafragd.
Hon sigur, at orðingin »at spekka sær« er tøkuorð úr eldri donskum, og tað merkir ‘at gera sær dælt við einhvørjum’. Orðingin er at finna í »Ordbog over det danske Sprog« (ODS) undir leitorðinum »spække«. ODS fevnir um danskt mál frá 1700 til 1950, og tað eru 225.000 leitorð. Upprunaliga verkið kom út í árunum 1918-56 og telur 28 bind. Marjun Arge Simonsen sigur, at ODS gjørdist tøk á netinum í 2005; tað tók 20 kinverjum 1 ár at tøppa alla orðabókina inn á teldu fyri danir (tvær útgávur, ið vórðu samkoyrdar). Og hóast teir einki skiltu av tekstinum, var feilprosentið sera lágt.
Her er eitt brot úr orðabókargreinini »spække«:
»4) [...] give megen (og god) føde; fylde med (god) mad og drikke, foder; fede; beværte godt og rigeligt; [...] spække sit legeme: gøre sig til gode med mad og drikke; mæske sig; leve overdaadigt. [...] I Suus og Duus sig spækker han [...] spække sig paa noget, (nu næppe br.) glæde sig til at nyde; sætte næsen op efter. ...” (sí meira á ordnet.dk/ods
Orðingin at »spække sig« er flutt merking, og hon er ikki kend í nútíðardonskum. Eginliga merkingin av »spække« er: »indstikke, indflette en række strimler af spæk i (en steg før stegningen); ogs.: omvikle (en steg) med spæk.«
Marjun sigur, at navnorðið, ið »spække« er avleitt av, er »spæk«. Tað er sama orð sum føroyska »spik«, tó er danska orðið annaðhvørt tøkuorð úr miðlágtýskum (1200-1500) ella ávirkað av miðlágtýska sniðinum á orðinum, ið var »spe(c)k« ella »spec.« Orðingin at »spekka sær« er ikki við sum leitorð í Føroysku orðabók, helst tí hon verður mett at vera óføroysk.
