Útróðrarmenn hava seinastu tíðina savnað seg saman um eina felags umsókn um lut í makrelkvotuni.
Sum skilst, er talan um flestu bátar og útróðrarmenn, sum eru aktivir og lúka treytirnar sum virknir útróðrarmenn.
Bólkurin av útróðrarmonnum er sjálvandi ikki altíð hin sami, men ryggurin er hin sami. Tað eru menn, sum ár um ár rógva út og burtur av hava útróður sum livibreyð, men so eru tað aðrir, sum kanska rógva út í nøkur ár – og síðan fara í aðra vinnu.
Sosialurin hevur skilt, at hugskotið aftan fyri umsóknina er, at teir, sum til eina og hvørja tíð eru virknir í vinnuni, skulu eiga lut í einum ávísum prosentparti av føroyska makrelpartinum.
Náttúrligur rættur
- Útróður er elsta vinna av sínum slag í Føroyum, og tí halda vit tað vera so sjálvsagt, at vit eisini eiga lut í hesum tilfeingi. Veiðan eftir toski og hýsu er minkað nógv yvir eitt 10-ára skeið og somuleiðis eisini veiðivirði. Samstundis hava vit sæð, at inntøkurnar í uppsjóvarvinnuni er eksploderaðar. Her er ein forskjóting farin fram, og vit duga ikki at síggja, hví útróðrarvinnan skal bløða fyri, at aðrir partar av fiskivinnuni skúma róman.
Útróðrarmaðurin, sum Sosialurin hevur tosað við, sigur, at veiðan eftir toski er minkað við 54% og veiðan eftir hýsu við 65% yvir eitt 10-ára skeið. Veiðivirðið er minkað við enn størri prosentparti enn minkingin í nøgdini.
- Taka vit Noreg, eiga útróðrarmenn umleið 15% av heildarkvotuni hjá Noregi, sum táttar í 190.000 tons.
Útróðrarmaðurin sigur, at tað kann vera líka mikið, hvussu bólkurin av útróðrarbátum velir at brúka sína tillutaðu kvotu.
- Men vit meta avgjørt, at vit eiga okkara náttúrliga lut og rættvísa part av heildarkvotuni av makreli.
Sum skilst, standa flestu – um ikki allir – vinnuligir útróðrarmenn aftan fyri umsóknina, sum nú er á veg til Fiskimálaráðið.
