Sterk sending um ferðsludeyða

Harumframt varð tos­að við kvinn­­una, sum koyrdi bil­in sum rendi á Ditlev og Rosu Elde­­vig á Sandvíkarhjalla á hvítu­­sunnu í 2007.

Tað skal meira enn dirvi til hjá fólki, sum er komið í ta støðu at hava volt tveimum fólk­um deyða, soleiðis at trína fram og tosa opið um evnið. Slíkt er hugtakandi – og hjartanemandi var tað eisini at hoyra dóttir teirra vísa fyrigeving.

At bilur, ferð og rúsevni eru deyðans vandamikil, tað vita øll, kortini henda slíkar vanlukkur við jøvnum millumbilum – vanlukkur, sum fullkomiliga broyta lívið eftir fáum sekundum.

Onnur vanlukkan var, tá Sám­­al av Reyni í Havn varð á­­koyrd­­ur tíð­liga ein sunn­u­­morgun, tá hann var á veg til gongu heim til hús eft­ir at hava koyrt taxa alla nátt­­ina. Eis­ini hesaferð var tað ein ávirkað ung kvinna, sum koyrdi bilin. Hó­ast kona og dótt­ir ikki hava hitt kvinn­una, so hava tær fyrigivið henni.

Triðja vanlukkan var, tá 18 ára gamla Unn Hansdóttir misti tamahaldið á bilinum í hálku á Kalbaksfirði, rendi á Árna Gregersen, sum koyrdi mótsættan veg. Unn Hansdóttir doyði av vanlukkuni. Árni Gregersen greiddi frá, hvussu hann hevur tað, og hvussu væl tað hóast alt kendist at vita, at hann ikki var orsøkin til vanlukkuna.

Hetta árið – í 2007 – doyðu sjey fólk í ferðsluni. Tað var Bergljót Debes Hentze, sum legði hesa hugvekjandi sending til rættis.