Landsdystir
Tað mundi loypa hvøkk á fleiri áskoðarar, tá Ingi Olsen seint í fyrra hálvleiki sunnudagin noyddist skaddur av vøllinum.
Á skiftisbeinkinum sást hann kenna runt handliðið, og fleiri mundu óttast, at okkurt álvarsligt var áfatt hjá kanska týdningarmesta føroyska leikaranum.
Eftir dystin kundu Ingi tó sissa hesi, og tað verður so ikki hesin skaðin, sum forðar honum at spæla komandi vikuskiftini.
- Tað sum hendi, var at eg datt niður á økslinga. Verjuspælarin legði fót fyri mær, tá eg breyt ígjøgnum, og tá eg datt niður, kom eg somikið keðiligt niður økslina, at armurin fullkomuliga sovnaði. Longu nú er alt um at vera í rættlag aftur, so tað verður so ikki hetta, sum forðar mær í at spæla móti Sveis og Litava.
Skulu skora meira
Um føroyska spælið í teimum báðum dystunum, segði Ingi, at hann helt seg kunna svara fyri allar, um hann segði, at teir ikki vóru nøgdir um avrikið sunnudagin.
- Tað er ov vánaligt, at vit ikki megna at umstilla okkum til ein nýggjan málverja. Teir skifta málverja í seinna hálvleiki, og tað sást skjótt, at hann var sera sterkur niðri við. Allíkavæl halda vit áftam at skjóta niður í, og tað er ikki nóg gott.
- Hinvegin var verjuparturin í dag nógv betri, enn hann var fríggjadagin. Tá riggaði álopsparturin har aftur ímóti betri, men tað skal jú helst vera soleiðis, at verja og álop skulu rigga samstundis, um úrslitið skal gerast nóg gott.
Nøgdur hóast alt
Tá tikið verður saman um dystirnar, so var føroyski liðskiparin tó ikki heilt ónøgdur um avrikini hjá liðnum.
- Eg haldi í hvussu so er, at vit fingu prógvað, at okkum ikki nýtist at smæðast burtur, hóast talan er um sterka mótstøðu. Hatta eru menn, sum allar helst venja einar 10 ferðir um vikuna, og tað eigur eisini at síggjast aftur í avrikunum.
- Vit skulu tó ikki vera nøgdir um at tapa. Sum sagt, so skulu avrikini vera góð í bæði verju- og álopspartinum. Serliga er tað eisini tað, at vit brenna so nógvar upplagdar møguleikar, og tað er nakað, sum skal betrast.
Spurdur um hetta eisini hongur saman við vantandi royndum, svarar liðskiparin, at tað er tað kanska eisini.
- Í Føroyum sleppa vit kanska ov lætt til skoringar, og vit eru ikki vanur við so sterkar verjur her heima. Tá mann ikki er undir trýsti alla tíðina, so er tað torført at umstilla seg, men í so máta var tað gott hjá okkum, at vit vóru á venjingarleguni í Danmark.
Fyrimunur við tøttum dystum
Júst hetta at umstilla seg kann jú vera ein stórur vansi, og tí kann kanska hugsast, at tað er ein fyrimununur hjá føroyska liðnum, at dystirnir nú verða leiktir trý fylgjandi vikuskifti.
- Tað rokni eg við er ein fyrimunur. Hinvegin er tað øgiliga hart hjá okkum at spæla hesar dystir somikið tætt upp at hvørjum øðrum. Tú skalt flyta teg nógv meira alla tíðina, og tú sleppur ikki at hvíla eg undir dystinum. Her heima kanst tú kanska goyma teg á veinginum eina løtu, men tað gongur altso ikki í slíkum dystum. Mótstøðuliðið roynir alla tíðina at koyra sítt press-spæl, og kemur verjan ikki út, so verður bólturin langaður í meskarnar. Tað er tann stóri munurin millum heimligu kappingina og so slíkar landsdystir.
- Nú kenni eg ikki so nógv til Sveis, men eg rokni við, at hetta eisini verður galdandi tá. Teir hava onkran øgiligan skjútta, men eftir avrikini um vikuskiftið, so rokni eg við, at vit kunnu standa okkum væl í teimum dystunum aftur.
- Vit hava allir fingið nakað at hugsa um eftir hesar dystirnar, so eg rokni við, at avrikið kann gerast enn betri, sigur Ingi Olsen at enda.
