Útgangsstøðan hjá Neistanum var sera góð undan ferðini til Vestmannar, tí Neistin hevði vunnið fyrru hálvfinaluna á heimavølli heili 31-20. Sostatt líktist tað meira ella minni einum avgreiðsluspurningi, tá VÍF tók ímóti í gjárkvøldið.
At byrja við sá javnt út, men vestmenningar royndu sítt besta, hóast 11 mál ikki er smávegis at skula vinna innaftur. Tá fyrstu 20 minuttirnir vóru farnir, hómaðu heimafjeppararnir ein lítlan møguleika fyri eitt sindur av spenningi, tí tá var VÍF á odda 14-8, so nú vóru bara fimm mál á muni samanlagt.
Men so setti Neistin bara ferðina eitt sindur upp, so munurin var minkaður niður í tvey mál í steðginum, áðrenn teir bláu fyrstu løtuna eftir steðgin spurtaðu avstað skjótt vóru tvey og trý mál frammanfyri. Onkra løtuna mitt í seinna hálvleiki stóð á jøvnum, men dysturin gjørdist ongantíð aftur spennandi, men hinvegin sera leysur, tí ein rúgva av málum komu í báðum endum.
– Vit raknaðu við, tá vit vóru seks mál aftanfyri, men annars merkti tað dystin nokk so nógv, at tað meira ella minni var avgjørt frammanundan. Tað sást eisini á teimum nógvu málunum, ið komu, segði spælandi venjarin hjá Neistanum, Ingi Olsen, eftir dystin á sínum gamla heimavølli.
– Dysturin gav okkum tó møguleika at royna ymiskt, og millum annað sluppu fleiri av teimum ungu at royna seg, umframt at onkrir spælarar, ið hava verið skaddir, kundu fáa eitt sindur av dystarvenjing.
