Nú er aftur ein bók við søgum úr Hvalba og Sandvík. Tað er Jens Hákun Leo, stjórnmálafrøðingur, sum hevur skrivað og hann sigur í tíðindaskrivi, at talan er ikki um eina fullfíggjaða, søguliga lýsing. Heldur er talan um eitt stutt brot úr søguni hjá hesum báðum bygdum norðast í Suðuroy.
Í bókini eru fleiri evni tikin upp, kolanámini, Lítla Dímun, turkaálopið í 1629, fólkateljingin í 1801, skaðagrindin í Sandvík, fyri at nevna nøkur av evnunum.
Tað verður eisini greitt frá, tá ið Føroya fyrstu tunnil, Hvalbiartunnilin, varð tikin í brúk í 1963, og hvussu Hvalba mentist frá at verða eina bygd, har kolið var álitið, til at verða ein fiskivinnubygd
– Hvalbiar sókn var tann fyrsta sóknin í Suðuroy, sum fór burtur úr Suðuroyar kommunu, og hetta fær eisini sína rúmd í bókini.
Í bókini eru eisini søgur um tery gyltu áttatiárini hjá Royn og um teir mongu prestarnar, sum hava verið í sóknini upp ígjøgnum tíðirnar. Søgur eru eisini um merkismenn, sum hava sett sín dám á andslívið í sóknini.
Høvundurin sigur, at bókin sermerkt á tann hátt, at hon, í nógv størri mun enn aðrar bygdasøgur, byggir á munligar samrøður við eldri fólk í sóknini.
