Mær vitandi hava løgmenn og landsstýrismenn altíð verið til staðar og komið til tíðina at svara fyrispurningum í tinginum, um teir annars hava verið heima. Sjálvandi kemur tað fyri, at landsstýrismenn eru uttanlands, men tá boða teir altíð frá í góðari tíð, at teir eru burturstaddir.
Hetta, sum hendi í tinginum mikudagin, var eitt undantak og eftir mínum tykki eitt hendiligt óhapp. Løgmaður, sum annars altíð møtir rættstundis, var ein minutt ov seinur, og Jacob Vestergaard var fullkomiliga óskyldigur. Hann skuldi jú svara spurningum, aftaná at løgmaður hevði svarað sínum spurningum, og Jacob átti tí ikki tørn fyrrenn kanska ein tíma seinni. Og tí skuldi hann als ikki vera har, tá ið fundurin bleiv slitin!
Tað er púra burturvið av Tórbjørn Jacobsen at leggja hesar heiðursmenn undir at renna undan ábyrgd! – Ótrúligt, at fjølmiðlar ikki gjøgnumskoða hetta, men í staðin fara við upp í kórið hjá Tjóðveldinum!
