Í síðstu viku segði Aksel V. Johannesen, fíggjarmálaráðharri, seg vilja taka av ognarskattin á bilar, sum Sjúrður Skaale kallar tað í einum av sínum viðkomandi fyrispurningum til landsstýrismannin. Rætt hevur Sjúrður Skaale í tí, at sokallaði vegskatturin einki annað er enn ognarskattur á tey, sum eiga bilar, og rætt hevur Aksel V. Johannesen í tí, at rættari hevði verið at tikið av hendan ognarskattin og lagt gjaldið oman á brennievnið. Tá verða tað tey, sum brúka og slíta vegirnar, sum gjalda, sum landsstýrismaðurin so væl sigur. Og hvat er meira nátúrligt, enn tað?
Sjúrður Skaale førir fram, at tað er sera ymist, hvussu nógv rindast skal fyri vektgjald, alt eftir stødd, slag av bili, og, ikki minst, hvat fyri slag av brennievni, ið nýtt verður.
Her kann so leggjast afturat, at meðan Javnaðarflokkurin hevur sitið við valdið, hevur landsstýrið sjey- ella áttafaldað »ognarskattin« á viðfestisvognar - sum als ikki nýta brennievni - tí »gjaldið var alt ov lágt«, vildu tey vera við. Harvið hevur Javnaðarflokkurin so staðfest, at hann gongur inn fyri høgum ognarskatti á bæði bilar og viðfestisvognar, sum valla slíta nógvar vegir.
Men soleiðis er tað so mangan. Eitt gjald verður ásett til tess at fíggja eitt ávíst virksemi, og so verður skrúvan uttan enda brúkt, til vit brádliga sita við einum stórum gjaldi, sum ikki er annað enn ognarskattur.
Miðskeiðis í áttatiárunum var neyðugt hjá Løgtinginum at samtykkja nakrar inntøkurlógir, tí pengar vantaðu í landskassanum. Tá varð eitt oljuavgjald uppfunnið. Hetta skuldi bara vera fyribils – og tað var so rættvíst, tí øll skuldu gjalda tað sama, 75 oyru fyri liturin í eina tíð, men gakk. Gjaldið stendur við enn – og nú hava okkara politikarar umdoypt tað til eitt »umhvørvisgjald«, hóast endamálið bara var at útvega landskassanum fleiri pengar.
Men hetta er gongdin í føroyskum politikki. Sjáldan er talan um gjøgnumhugsaðar loysnir – ella breiðar semjur millum flokkar, at »soleiðis vilja vit gera«. Heldur verða nakrar ad hoc loysnir funnar, og so verður bara hildið fast við tær – og skrúvan uttan enda misbrúkt.
Viðvíkjandi vegskattinum, so kundi hann bara verið avtikin. Eingin orsøk er til at hava ognarskatt, tá vit ikki vilja hava ognarskatt, tá Løgtingið heldur ikki torir at kalla tað ognarskatt, og tá skipanin sambært landsstýrismanninum er alt ov dýr. Nú kundu politikarar gjørt sum við oljuavgjaldinum á sinni, álagt eitt umhvørvisgjald ella ein umhvørvisskatt á bensin og diesel. Soleiðis var tað tann, sum brúkti, sum betalti - eisini útlendingar!
So her er eitt upplagt mál hjá Aksel V. Johannesen at broyta. Akstovan sleppur undan miklum stríði, og brúkarin sleppur undan ognarskatti. Tann, sum brúkar vegirnar, rindar, og tann, sum brúkar vegirnar meira - ella slítur teir meira við tyngri akførum, rindar uppaftur meira. Og landskassin fær tað sama inn.
