Sum kunnugt var upprunaliga breið politisk semja um í fyrsta lagi at einskilja bankan og í øðrum lagi at einskilja ella selja bankan við ávísum treytum ella avmarkingum. Hesar treytir vórðu ásettar út fra nøkrum, sum vit kunna kalla samfelagslig áhugamál. Hetta merkti, at eitt nú skuldi eingin einstakur eigari hava meirilutan eins og hesin myndil leggur upp til, at eigaraskapurin sum mest verður verandi í Føroyum. Allir eygleiðarar eru helst samdir um, at hesin myndil gevur minni fyri bankan enn alternativið at selja bankan í einum uttan mun til hvør keyparin er.
Nú eru rivur komnar í politisku semjuna um bankasøluna. Rivurnar eru íkomnar av orðaskiftinum um søluháttin og tað páhaldið, at annað alternativið vildi givið nógv størri vinning til ánaran, Fíggingargrunnin frá 1992 enn fyrra alternativið. Tað er í hesum høpi vert at geva gætur, hvat óhefti bankaserfrøðingurin Bjarne Jensen segði á vitjan í Føroyum herfyri. Hann gjørdi vart við, at eingin eyka milliard lá og bíðaði hjá einum strategiskum íleggjara uttanlanda. Hann gjørdi eisini vart við, at jú longur vit bíða, jú størri verður ivin millum møguligar keyparar, og tí er at selja sum skjótast. Sambært serfrøðingin var almenni eigaraskapurin ein forðing fyri menning bankans. Ognarformurin er eitt haft um beinini á leiðsluni og fyrr enn bankin sleppur úr politiska haftinum, fær hann ikki ment seg eins og aðrir peningastovnar gera í hesum tíðum. Tað er sostatt einki at bíða við. Politikkararnir eiga at taka sær um reiggj og fáa hetta málið avgreitt, áðrenn skaðin verður størri. Her má ein avkláring til, ein avgerð takast og fremjast skjótast. Tað skuldi nú eingin ivi verið um, hvør avgerðin er skilabest.
Sosialurin
