Men ein annar trupulleiki í hesum døgum er alt fýrverkið, ið skotið verður, og trygdin, sum ikki altíð er í hásæti. Vit kunnu so mangan sanna orðatakið, sum sigur »betur fyrivarin enn eftirsnarin«. Men fylgja vit fyriskriftum og teimum nógv bøttu trygdarviðurskiftum seinastu árini, so kunnu virt minka heilt munandi um vandan.
Vit sóu í Mánaðarblaðnum í vikuni eina ræðusøgu um ungar menn, sum vórðu komnir illa til skaða av fýrverki. Og slíkar søgur eru tað tíverri alt ov mong, sum kunnu siga frá. Tað besta vit øll kunnu ger, tað er at fyribyrgja - og vit fyribyrgja best við at fylgja øllum trygdarforskriftum og ikki minst at tey vaksnu ganga sum góðar fyrimyndir og als ikki vera óskettin við fýrverki, og at vit læra børnini at virða tað, hvussu umráðandi tað er, at vit øll bera okkum so skilagott at og eisini á nýggjárinum hava 0-hugsjónina í huga, at eingin skal koma til skaða av fýrverki.
Vit kunnu sjálvandi syngja víðari við Martini Joensen um, at »tað ið er farið er farið, og tað ið er hent, er hent« og so tralla víðari inn í nýggja árið.
Men latið okkum øll hava trygdina í hásæti um nýggjárshalguna, so eingin skal líða av okkara ovfarakæti soleiðis at øll kunnu vera við í gleðisróminum, tí bara ein missir eygað á nýggjárinum, so er tað ein alt ov dýrur prísur!
Vit í Miðlahúsinum ynskja øllum gott nýggjár og takka fyri tað brátt farna!?
