Aftan á helt hon ein stuttan tíðindafund, áðrenn hon fleyg víðari.
Hennara eggjandi dansur er heimskendur, og tí vóru vit fjølmiðlafólk áhugaði í at vita, hvar hon hevði lært at dansa soleiðis. Hon greiddi frá, at í býnum, sum hon var ættað úr, dansaðu fólk altíð, og børn lærdu at dansa, áðrenn tey lærdu at ganga.
Hon segði, at tað henni dámdi serliga væl við danska samfelagnum var, at her var vakurt og friðarligt, og at fólk høvdu virðing fyri hvør øðrum. Hon helt eisini, at tað var stuttligt, at so nógv fólk súkkla í Danmark.
Hon var komin til Danmarkar sama morgun, og skuldi flúgva víðari stutt eftir fundin, og tí var vitjanin sera stutt.
Hon segði seg vera ótrúliga glaða fyri at hava møguleikan at liva av at gera tónleik, og hetta, at koma heilt til Danmarkar á snarvitjan í sambandi við eina virðislønahandan, er ein partur av tí starvinum, so tað helt hon vera fínt.
