Soleiðis kunnu vit ikki rokna við, at tað fer at eydnast løgmanni at skriva út val við stytst møguligu freist. Fyrr var freistin seks vikur, men hon er stytt niður í tríggjar viku. Tað sama er galdandi, tá Fólkatingsval er. Og fólkatingsval er sum oftast í ótíð, og tað verður altíð gjørt við stytst møguligu freist.
Men tað er als ikki vist, at okkum nýtist at hugsa um val. Um samgongan nú verður lappað samanaftur, so heldur parodiin helst fram – og tað er valla hugsandi, tá løgmaður hevur valt at seta Fólkaflokkinum stólin fyri hurðina, og tá Aksel Johannesen hevur valt at tosa við stórum stavum.
Kanska vit fara at uppliva okkara fyrstu minnilutastjórn – men tað krevur nógv av andstøðuni. Tað krevur, at tingfólkini hjá Tjóðveldi hugsa pragmatiskt, og tað kann vera ringt so stutt undan vali.
Argumentini fyri at fáa eina sitandi stjórn frá viga altíð tyngri enn skilvísur semjusøkjandi politikkur, tíverri – í hesum føri fyri Tjóðveldi. Men støðan hevði valla verið øðrvísi, um samgongan varð skipað við øðrum flokkum.
