Bólkaspælið í EM-endaspælinum er nú farið aftur um bak, og meðan helmingurin av liðunum hava stungið í sekkin, gera hini átta seg til reiðar til týdningarmiklu fjórðingsfinalurnar.
Komandi europameistarin kann ikki longur loyva sær at snáva eina einastu ferð, og tí eru hesir dystir ofta merktir av, at leikararnir eru dekan ov fjáltursstungnir.
Vónandi verður tó talan um fýra áhugaverdar dystir, har tað verður besta álopið heldur enn sterkasta verjan, sum verður avgerandi fyri, hvørji lið vinna seg fram til hálvfinalurnar.
Týskir portugisar
Fyrsta av teimum fýra fjórðingsfinalunum verður millum Portugal og Turkaland.
Uttan at himprast við, kunnu vit helst staðfesta, at Portugal er stórfavorittur at vinna dystin. Í bólkaspælinum fingu teir fult stigatal, og hátturin hetta varð gjørt uppá, boðar frá, at ein broyting er um at koma í portugisuskum fótbólti.
Ofta hevur nevnliga verið tikið til, at portugisar hav verið ov bleytir, tá tað ráddi um týdningarmiklar dystir, men júst tað øvugta hendi í bólkaspælinum.
Móti Onglandi fingu teir vent 0-2 til 3-2, og í dystinum móti Rumenia, hildu teir alla tíðina á fram at trýsta, og eftir 94 minuttir gav hetta eisini úrslit.
Talan hevur sostatt nærum verið um týsk fyribrigdi á portugisiska liðnum, og fyri at undirstrika hetta, varð Týskland í seinasta dystinum hølvað ígjøgnum av eykamonnunum hjá Portugal.
Turkaland hevur fyri fyrstu ferð ogna sær stig í einum endaspæli, og mangt bendir eisini á, at teir skulu sláa seg tols við hesum.
Turkisku leikararnir hava snøgt sagt ikki sama klassa, sum teir hjá portugal, og eisini má tað metast ivasamt, um teir hava neyðuga støðufesti í verjuni til at halda leikarum sum Figo og Joao Pinto frá fatinum.
Gáva til Hagi
Dysturin millum Italia og Rumenia, sum verður tann seinni leygarkvøldið, kann tykjast ógvuliga torførur at spáa um.
Italska landsliðið tykist í løtuni at vera væl betri fyri, enn teir hava verið í nógv ár. Í verjupartinum standa teir seg eins væl, og teir altíð hava gjørt, men í álopspartinum hevur verið nógv meira flog yvir spælinum, enn tað, við vanliga seta í samband við italskan fótbólt.
Hartil hevur italski landsliðsvenjarin tann positiva trupulleika, at hann helst má velja millum Totti ella Del Piero til annan av álopssessunum. Kanska eitt trupult val, men hinvegin ger hetta eisini, at ábyrgdin fyri italska álopsspælinum ikki bert hvílir á einum persóni, tí hevur hesin ein ringan dag, kann ein fult so góður leikari setast inn ístaðin.
Rumensku møguleikarnir kunnu tykjast smáir, men kortini skulu teir so avgjørt ikki avskrivast. Talan er um sera royndar leikarar á flestu plássum, og ikki minst kann tað hava stóra sálarliga ávirkan, at talan kann verða um seinasta dystin hjá Hagi á landsliðnum.
Bóltsnillingurin hevur í fleiri ár verið partur av evnaríkum rumenskum liðum, men tað hevur ongantíð eydnast honum at verið við at vinna nakað heiðursmerki á landsliðnum.
Liðfelagar hansara góvu honum eina gávu, tá teir, uttan leikbannaða liðskiparan, vunnu seg fram til fjórðingsfinalurnar, og møguliga megna teir enn einaferð at stríða seg til sigurs.
Trýst á hollendingum
Á pappírinum tykist mest áhugaverda uppgerðin at standa millum vertirnir úr Hollandi og Jugoslavia.
Skal talan gerast um ein minniligan dyst fyri hyggjaran, er tó neyðugt, at jugoslavarnir vísa seg frá síni bestu síðu, soleðis sum teir gjørdu seinasta partin av dystinum móti Slovenia, ella fyrra partin av dystinum móti Spania. Móti Noreg var í øllum førum ikki talan um tann positiva fótbólt, sum vit vanliga seta jugoslavar í samband við.
Mótstøða teirra verður tó sera hørð, tí skal metast eftir leikarunum, er hollendski landsliðshjópurin so avgjørt millum teir sterkastu í Europa. Spurningurin tykist tó vera, um tað endiliga eydnaðist at fáa ferð á fótbóltsmaskinuna í dystinum móti Fraklandi, ella um hollendski sigurin bert var grundaður á ta sannroynd, at Frakland spardi stóran part av stuðulsleikarunum.
At hollendsku leikararnir megna at gera mál móti jugoslavia, man lítil ivi vera um. Spurningurin tykist hinvegin vera, um hollendska liðið megnar at halda jugoslavunum og serliga Savo Milosevic frá egnum máli.
Fyrimunurin av heimavøllinum kann vísa seg at verða avgerandi fyri dystin, men hetta er samstundis við til at leggja eitt øgiligt trýst á hollendsku leikararnar. Megna teir at liva upp til hetta?
Endurtøka frá ?84
Seinasta fjórðingsfinalan verður millum Spania og Frakland. Talan er um eina endurtøku av finaludystinum frá 1984, og tað tykist ikki ósannlíkt, at talan eisini verður um endurtøku av úrslitinum frá teirri uppgerðini.
Frakland hevur í dystunum í bólkaspælinum sýnt eina ræðandi styrki, og hóast ósigurin móti Hollandi, verða teir av mongum mettir sum mest sannlíka boðið upp á ein komandi europameistara. Hagtølini eru tó ikki við fraklendingum, tí enn hevur tað ongantíð eydnast einum verandi heimsmeistara at vinna EM-heitið.
Spanska liðið hevur ofta havt tað trupult, tá talan er um endaspøl, hóast teir seinnu árini altíð hava verið roknaðir milum favorittarnar.
Í Fraklandi fyri tveimum árum síðani noyddust teir at siga farvæl eftir bólkaspælið, og bert ein ótrúligur endaspurtur í seinasta dystinum móti Jugoslavia forðaði fyri, at teir fingu somu lagnu hesafarð.
Møguliga var sigurin á Jugoslavia júst tað, sum skuldi til fyri at tendra sponsku leikararnar, soleiðis at teir nú veruliga vinda seg upp.
Hetta verður eisini neyðugt, um Spania skal vinna á Fraklandi. Tað var ikki av tilvild, at landið vann heimsmeistaraheitið fyri tveimum árum síðani, og liðið tykist ikki vera vikna síðani hendan sigurin. Heldur tvørtur ímóti.bes, men have evigt liv. Man må jo sige, at det er et godt parti: Himlens og jordens, alt det synliges og usynliges skaber tilbyder kærlighedsforhold og ægteskab.
Bruden, menneskene, folket afviser som bekendt denne mægler og slår ham endda ihjel ved at hænge ham op på et kors, som vi hørte i påsken. Men gammel kærlighed ruster ikke, og Guds kærlighed er så skinnende som aldrig tidligere. Han er så ung og så stærk som nogensinde og her i pinsen går han til sagen som ingensinde før. Han kommer krybende på sine knæ. Han kommer med forelskelsens stormvejr og tildækker sin brud med kys og kærtegn, så hun bliver ganske ør. Apostlene bliver så medrevet af Guds brændende kys, at de begynder at tale i tunger og sige mærkelige ord på fremmede sprog. Og det er dog ikke så underligt, da kærlighedens sprog er internationalt. Det kan enhver forstå. Og det gjorde de da også, som vi hørte det i kirken igår: medere, partere, elamiter og folk som hørte hjemme i Mesopotamien, Judæa og Kappadokien, Pontus og provinsen Asien, i Frygien og Pamfylien, Ægypten og Libyens egne, romere, jøde og proselytter, kretere og arabere. Er man forelsket i pigen, kan man tale med hende, ligegyldigt, hvor hun kommer fra.
Men kan man nu tro på alle hans søde ord? Er denne Gud ikke lidt påtrængende? En ærbar pige skal ikke falde for den første den bedste. Men det er svært at lade være. De fleste mennesker kan stå for meget undtaget smiger og søde ord. Og med rette, for det er normalt tegn på at nogen vil én det godt. Man tror nu engang på den der er kærlig, tillidvækkende og troværdig. Og en sådan opvartning, et sådan stormløb, som vi er vidne til her i pinsen fra Vorherres side, er vanskeligt at stå i mod. At tro på en, der vil os det godt, er ikke vanskeligt. Man skal faktisk være meget standhaftig for ikke at gøre det.
Hermed er også sagt noget vigtigt om tro. Tro er ikke noget man kan mande sig op til, hvis man har en stærk vilja eller er særlig from. Man tror, fordi man ikke kan lade være. Sådan er det inde i kirken ? og sådan er det udenfor: Når vi møder et troværdigt og tillidvækkende menneske, så tror vi på ham uden at bestemme det selv. Det er tværtimod den andens troværdighed, som gør udslaget. Er han troværdig, må vi tro på ham, er han det ikke, kan vi ikke tro på ham. På akkurat samme måde er det med den kristne tro. Og derfor kan vi nøjes med at tage hatten af, når vi går i kirke. Vi behøver ikke også at tage hovedet af. Men det kan måske lykkes at lade være med at indlade sig som da døgnfluehunnen sagde til døgnfluehannen i en af verdenslitteraturens korteste tragedier: ikke lige i aften, kære, jeg har hovedpine.
Den som tror på ham, dømmes ikke; den som ikke tror, er alleree dømt, fordi han ikke har troet på Guds enbårne søns navn. Ja, den som ikke lader sig besnære og forføre af en så overvældende kærlighed fra Vorherres side, som vi møder her i pinsen og iøvrigt kirkeåret igennem, er allerede dømt. Dømt til at være den åndelig talt evige gammeljomfru, der lever i sit eget selvvalgte fængsel, hvor helvede er de andre. Dømt til at være sig selv nok. Det er en streng dom, hvis det er på livstid. Og dømt til at stå på sidelinien, mens der bydes op til dans. Men Vorherre drømmer stadig om sin brud. Han nægter at tage et nej for et nej. Selvom Han ved, at Hans udkårne hader lyset og ikke kommer til lyset, for at hendes gerninger ikke skal afsløres, så bærer han hende alligevel på hænder og fødder.
Hvem har en sådan elsker? Det har vi. AMEN.
