Sochaux, Frakland: Tað verður altíð tikið til, at liðið fer á vøllin fyri at vinna. Eisini føroyska landsliðið, hóast úrslitini ikki altíð eru eftir vild. Vit spurdu kortini Jákup á Borg, hvørt tað yvir høvur er møguligt at trúgva upp á seg sjálvan, tá yvirveldið er somikið stórt, sum Frakland er.
- Sjálvandi trúgva vit upp á møguleikan fyri sensatiónini. Og vit vilja ikki innstillað okkum upp á eitt tap undan dystinum. Men tú skalt jú eisini vera realististiskur, og tí mást tú fyrireika teg uppá, at tað kann ganga galið.
Og tað sá eisini út til, at tað kundi ganga heilt galið, tá teir skora somikið skjótt?
- Ja. Tá hugsar tú helst: Hvat h& hendir nú, men eg haldi nú kortini, at vit loftaðu okkum væl. Beint eftir málið komu vit eisini fram nakrar ferðir, og vit fingu eisini eitt fríspark, sum vit kanska skuldu fingið meira burturúr.
Og móti slíkari mótstøðu nyttar kanska ikki at taka hetta fyri meira enn tað sama?
- Tað vil eg ikki siga. Sjálvandi iðra vit okkum um, at fimm mál fara ígjøgnum, men slíkar upplivingar eru fantastiskar. Hetta eru jú varaheimsmeistararnir, sum vit spæla ímóti, og vit síggja eisini í dag, at teir hava nakrar fantastiskar spælarar. Sjálvt um teir ikki trýsta ferðina heilt í topp, so koyra teir bóltin runt og runt. Við hvørt vónaði eg bara, at okkurt av hasum longu skiftunum gjørdist óneyvt og fór út til innkast, so vit fingu nakað av luft, men tað hendi bara ikki.
