Hvørjar vóru so hesar sera umráðandi broytingar, sum vóru orsøkirnar til, at Magni Laksáfoss gav skarvin yvir?
Tann fyrsta var fiskimannafrádrátturin, tann næsta var ynski um avtøku av intøkutrygdini hjá fiskimonnum.
Tað er ófatiligt, at hesi bæði omanfyrinevndu mál skulu verða so avgerandi fyri ein persón, sum nýliga er komin upp í politikk, at hann sær seg noyddan at kasta frá sær.
Intøkutrygdin hjá fiskimonnum hevur virkað í 60 ár og hevur gjørt, at tá túrar av eini ella aðrari orsøk eru miseydnaðir, so hevur fiskimaðurin og húsarhald hansara ikki sitið við púra ongum, og enntá mátti betala fyri at verða til skips. Rætt skal vera rætt. Magni er ikki einsamallur í tí kórinum, sum vil hava intøkutrygdina og fiskimannafrádráttin burtur, tað tykist sum, at tað legst bara til í tí kórinum.
Hann boðar frá, at hann ikki vil verða livibreyðspolitikari, hvør skal siga, at allir hinir hugsa bert um seg sjálvan.
Er tað at vera livibreyðspolitikari at ein vil tryggja øllum nøkulunda umstøður, so er tað ikki so galið kortini.
