Eg livi í einum landi
har aldan hvít á sandi
tutlar mær í oyra
neyvan man eg hoyra.
Eg livi í egnum heimi
í dreymunum eg sveimi
upp á hægstu tindar
har kaldir blæsa vindar.
Eg gangi sum í rómi
og frælsi burtur? hómi
men hygg har kemur skaddan
hví ger hon meg so ræddan ?
Frá barni av eg lærdi
at ein var sum meg vardi
- um trúgvin er hin sterka
so far tú bert til verka.
Mítt móðurland er kærast
hví skal tað soleið?s farast?
oss fjøtrar líkasæla
í egnum landi træla.
Eg livi í einum landi
har aftur lúrir vandi
tí afturhaldið ræður
Um vónin ei skal bresta
í bálið má eg festa
sum kveikir frælsisloga
tá tora vit og vága.
P.M.
