Bjørt Samuelsen
tingkvinna
Til ber illa at áseta kvotu, tá so gott sum einki er at býta.
Tí er tað er gleðiligt í miðlunum nú at frætta, at landsstýrismaðurin í veiðumálum av álvara umhugsar at friða lundan í eitt neyðugt tíðarskeið.
Lundin á tingi
Álvarsama støðan hjá lundanum varð umrødd á løgtingsfundi 9. mars har undirritaða spurdi landsstýriskvinnuna í náttúruverndarmálum um hvørji tiltøk landsstýrið hevði ella fór at seta í verk, til tess at verja lundastovnin.
Orsøkin til spurningarnar var ein frágreiðing, sum Innlendismálaráðið fekk í januar, men sum einki alment hevði verið at frætt um. Frágreiðingin við veiðuhagtølum, sum Bergur Olsen og Jens-Kjeld Jensen hava savnað og latið myndugleikanum, lótu ongan iva standa: Støðan hjá lundanum er so hættislig, sum ongantíð áður.
Støðan hevur staðið við og versnað í áravís, og var 2010 ringasta fleygingarár, sum fólk yvirhøvur vita um í Føroyum, tá einans 339 lundar vórðu veiddir.
Til viðgerðina í tinginum vóru fleiri røddir ímóti at friða lundan, hóast støðan er so hættislig. Ávísir tingmenn vístu á, at tað ikki er lundaveiðan, men føðitrot, sum oyðir stovnin, og at búfuglur ikki verður fleygaður nevnivert. Tað fyrra er í samsvari við frágreðingina frá serfrøðingunum, men teir skriva eisini: “Tað verður ofta sagt, at fleygingastongin bert tekur ungfugl, og at sildberar ikki verða tiknir. Hetta er partvís rætt, men ein onnur kanning hjá okkum vísir, at sjálvt tey góðu árini um ár 2000 var helvtin av teimum fleygaðu lundunum gamal fuglur (eldri enn 3 ár), og tey ringu árini var næstan alt gamal fuglur.
So sjálvt um sildberar ikki verða tiknir, so verða kortini nógvir búfuglar tiknir við stong, og tá fáar pisur koma undan fleiri ár á rað, sum tað er hent hesi seinastu árini, so verður alt gamal fuglur, sum verður fleygaður fyrstu tíðina. Tað verður tí alneyðugt við eini avmarking ella friðing, til stovnurin er komin fyri seg aftur.”
Rósur til JV
Jacob Vestergaard, sum umsitur veiðulógina, tykist nú at hava valt at lurta eftir fuglafrøðingunum. Tað eigur hann stórt rós uppiborið fyri, tí at áseta veiðubann, smakkar ikki øllum væl. Hann fær mín fulla stuðul at koma við einum friðingaruppskoti.
Ongum nýtist at óttast fyri, at veiðubannið ikki verður tikið av aftur, so skjótt sum tað yvirhøvur er ráðiligt. Tí heldur ikki tingfólk vilja vera eitt lundakók fyriuttan.
