Tað sigur listasøgufrøðingurin Lennart Gottlieb í nýggju bókini Forsvar for kunstrummet, har hann í eini røð av hvøssum greinum ávarar móti list, sum lifrar fyri hissini rákum ella bjóðar seg fram sum ein happening í ymsum gølukendum líki.
Í sínu verju fyri sokallaða listarúminum snýr list seg, fyri Gottlieb, um samskiftið millum tann einstaka og listarliga verkið. Listarúmið er summurin av teimum týdningum og møguleikum, sum koma fram í samspælinum millum áskoðara og verk. Hvørki meir ella minni. Tí skulu vit heldur ikki lokka fólk inn á listasøvnini út frá øðrum treytum, um tey ikki tíma. Tað einasta, sum hendir, er, at tey sum veruliga vilja uppliva list, halda uppat at koma.
Tað fremur sum kunnugt ofta fatanina at yvirdríva, og tað ger Gottlieb í stóran stíl, samstundis sum hansara neyvu listafrøðiligu greiningar geva retorikkinum dýbd. Í løtum kann sjónarmiðið hjá høvundanum tykjast heldur sjálvshyggið, men man kann ikki taka frá honum, at hansara verja av listarligu fakligheitini er sera sannførandi.
