Aftaná ein drúgvan fund, ið hevur verið eyðmerktur av, at ÍSF sersambondini eru býtt upp í tveir bólkar, eydnaðist tað í síðstu løtu at finna eina semju. Harvið tykist, at ÍSF, í hvørt fall í fyrstu semju, yvirlivir sváru kreppuna, har lagt varð upp til, at trý sersambond kundu ríva seg leys frá hinum feløgunum.
Semjan varð fyrst rokkin eftir, at nøkur fundarfólk fóru handan læstar dyr, tá ein stuttur steðgur skuldi vera.
Tann steðgurin gjørdist ikki so stuttur hóast alt, men tá fundarfólkini komu aftur, var stemningurin í hølunum fullkomiliga broyttur.
Fyrst varð Elin Heðinsdóttir Joensen einmælt vald til forkvinnu.
Stutt áðrenn nevndarvalið tók Brandur í Dali, umboð fyri Ríðisamband Føroya, orðið, og segði, at fyri varðveita friðin í ÍSF, so ynsktu tey trettan sersambondini at trekkja eitt av teirra valevnum, Heðin Joensen.
Síðani reisti Jon Hestoy, ið hevur verið mest atfinningarsama røddin í kvøld, orðið, og boðaði frá, at tey trý sersambondini trektu Gunnar Djurhuus sum valevni.
Harvið vóru bara fýra valevnir til fýra sessir, og avgjørt varð, at lutakast skuldi avgera hvørji,av teimum nýggju nevndarlimunum skuldu sita í tvey og fýra ár.
Úrslitið gjørdist soleiðis, at John Kjær og Jón Hestoy vórðu valdir fyri fýra ár, meðan Schandorff Vang og Sigurð Rasmussen vórðu valdir fyri tvey ár.
Sostatt er nýggja starvsnevndin í ÍSF mannað við hesum fólkum.
Elin Heðinsdóttir Joensen, forseti, meðan John Kjær, Jón Hestoy, Schandorff Vang og Sigurð Rasmussen eru nevndarlimir.
