Tað eru nøkur ávís børn og ung, sum eru í einum heilt serligum vandabólki, nú korona er farið at ganga.
Alisa Hammer, leiðari á fyribyrgingardeildini hjá Bláa Krossi Føroya,
minnir á, at í Føroyum verður mett at tað eru eini 1.200 børn og ung, sum veksa upp í heimum, sum hava rúsdrekkatrupulleikar og rúsevnatrupulleikar at dragast við.
Korona setir fleiri av hesum børnum og ungum í ein serligan vanda, tí nú sleppa tey heldur ikki út at vera við í teimum tilboðum, sum plaga at gera teimum gerandisdagin lættari.
Hesi børn og ungu skulu nú vera heima alla tíðina, tí nú verða tey ikki avlastað av skúla, frítíðarítrivum, øðrum familjulimum osv.
– Í kreppustøðum sum hesari, hava børn serliga stóran tørv á vaksnum, sum tey eru trygg saman við, men tá ið alt landið liggur lamið, missa tey børnini, sum eru ringast fyri ein stóran part av sínum netverki.
Hetta setur tey í enn størri vanda, tí rúsdrekkanýtslan hjá teimum vaksnu kann raka tey hart, sigur Alisa Hammer.
Tí er tað neyðugt, at vit øll hugsa um okkara egnu rúsnýtslu, og spyrja okkum sjálvi: Hvussu nógv gløs tola okkara børn, leggur hon afturat.
Hon sgur, at nógv av teimum børnunum, sum tey hava samband við, stúra frammanundan fyri skúlaferium og teirri tíðini, tá ið ymisk frítíðarítriv liggja still.
Hendan tíðin, har alt er avlýst, er komin púra óvæntað á hesi børn, sigur Alisa Hammer.
Men hon hevur eisini nøkur góð ráð um, hvussu onnur kunnu vísa, at tey hugsa um hesi børnini.
– Send teimum eits sms ella eini boð á sosialu miðlunum, har tú kanst skriva »Eg hugsi um teg og tína familju. Hevur tú brúk fyri at práta, eri eg her.
– Keyp eina bók, sjokolátu ella okkurt annað, og legg tað uttanfyri hurðina hjá barninum ella tí unga við einari lítlari heilsan.
Hevur tú møguleika fyri tí, far so ein túr framvið har barnið býr. Ert tú heppin, sært tú barnið, ella familjuna, og kanst vinka vinarliga til tey.
– Tað er gott fyri teg at røra teg, men tað er bara at seg passaliga langt frá.
– Býrt tú eitt sindur longri vekk, kundi tú sent barninum eitt postkort. Tað er altíð hugnaligt hjá einum barni at fáa okkurt við postinum.
Alisa Hammer sigur, at soleiðis kanst tú vísa barninum, at tú ikki hevur gloymt tað, hóast tit ikki síggjast, sum støðan er nú.
Men skuldi tað hent seg, at eitt barn, tú hugsar um, bankar upp á heima hjá tær, stendur tað til tín at gera av um tú kanst lova tí inn.
– Hóast tit eru passaliga langt frá hvørjum øðrum, kanst tú spyrja barnið hvussu tað gongur heima, um har er nakað, tú kanst hjálpa við. Tú kanst eisini bjóða tær til at hava samband við barni við sms, ella á Facebook.
Tú kanst eisini vísa barninum á ráðgevingina hjá Barnabata, og tað ber eisini til at ringja til Bláa Kross
– Tosað verður nógv um hvat korona fer at kosta samfelagnum og tí einstaka borgaranum í krónum og oyrum. Og tað verður nógv tosað um tær heilsuligu avleiðingarnar av sjúkuni.
– Tað skulu vit sjálvandi eisini tosa um, sigur Alisa Hammer. Men hon saknar, at vit eisini tosa um, hvat hetta kostar teimum børnunum, sum hava tað ringt heima, og sum ikki longur sleppa at til frítíðarítriv, og sum ikki longur sleppa at hava samband við øll tey fólk sum gera teimum dagin lættari at bera.
