Stríðsmálini eru tey somu, ein partur heldur sum fiskifrøðingar og búskaparfrøðingar, at veiðitrýstið skal skerjast javnt ár efti rár, so neyðugt ikki verður at skerja stórt í einum høggi.
Tí, sum sagt verður, tað sum ikki verður skert hesaferð, tað skal skerjast meira næstu ferð.
Hin parturin er tann, sum heldur, at fiskast skal, og at fiski- og aðrir frøðingar, sum ongantíð hava pissað í saltan sjógv, ikki hava ánilsi av, hvat teir tosa um. Hetta er tann parturin, sum vinnur, tann parturin, sum lurta eftir veruligu frøðingunum, teimum sum næstan altíð pissa í saltvatn.
Tjóðveldi og Javnaðarflokkurin plaga at vera í fyrra partinum – eisini tey í Framsókn. Men hesaferð hevur Javnaðarflokkurin skift hest og heldur sum samgongan, at veruligi frøðingurin er fiskimaðurin.
Onkur javnaðartingmaður sigur, at flokkurin hevur nærkað seg fólkinum aftur. Kanska hann ger tað við ikki at lurta eftir frøðingunum...?
