Lag: Á leikvøllum
Her í Suðuroy liggur tann bygdin,
sum man vera tann vakrasta her
fyri okkum og hvalbingar allar.
Vakra navnið tú yvir tær ber.
Runt um bygdina býlingar liggja
og teir eru so vakrir at sjá,
tá tú siglir inn Hvalbiar fjørðin
ja, so gleðast í hjarta tú má.
Fyri framman er Hvalbiar sandur,
fyri okkum tú vakrastur er.
Og tann slætti og vakrasti bøur
ja, tá ert tú mitt í tíni verð.
Her er vakurt í Hvalba á sumri
tá ið sólin hon geislandi sær.
Skúlaáin so vøkur har rennur,
jú, tá vekjast nógv minnir í tær.
Hvalba vøkur tú ert mær á vetri
tá tú klødd ert í snjóhvítan skrú.
Og so stint stendur Grymsfjall og verjir
fyri stormum um okkara bý.
Tá tú spákar tær niðan í heiðar,
og tú steðgar á túgvu og sært:
Heksvatn, Norðbergsvatn liggja so vøkur,
har sum piltur tú manga ferð vart.
Um tú gongur ein túr inn í dalin
og so steðgar á frið fløtum har,
sært tú Dalsá, sum rennur so vøkur.
Onga aðrastaðni hetta tú sær.
Lítla Dímun so vøkur har stendur,
fyri framman til Hvalbiar fjørð.
Hon er ogn fyri hvalbingar allar
ja, hon hoyrir til Hvalbiar jørð.
Tað er stuttligt á Hvalbiar stevnu,
tá um bygdina Royn karmur er.
Og tá Laðamenn spæla til dansin
ja, øll bygdin í høllina fer.
Jú, vit elska teg Hvalba av hjarta
og títt navn fylgir okkum á ferð.
Ljóst skal minnið um bygdina standa
hvar vit reika runt um hesa verð.
Johan Thomsen
Hvidovre 16.12.1998
