sat eg einsamallur nátt og
leit út yvir myrkursbrá -
burtur var ið kendist gott og
tøgnin birtist aftaná
trøllsliga í homrum lótu
vindarnir sítt heystsins kvæð
sum eg ynskti at vit sótu
bæði her í góðum lag -
mánans ljósa høvur skygdi
yvir skýggjum Skamma stund -
eg sum mínar dreymar bygdi
fattaðist mín náttarblund
gjósturin frá hesum glugga
róku mær í minni brátt
søguløg sum stirdan ugga
hesa døpru heystsins nátt -
hann ið segði mær frá søgu
tonkum sum eg ikki sá -
og mær sýndist hesi røðu
vet av látri vera tá
og eg brast út úr at gráta -
rópti: "gævi tú vart her!"
hví tú fór er enn ein gáta
sum úr longslinum meg ber
hymeneus
