Tung reka skýggj um Oyrnafjall,
um veturin er varin,
tó kalt kenst lot um tún og stall,
nú Heri, hann er farin.
Hann vinur okkar alra var,
sum innan ferðavinnu
eitt klípi løgdu í tann garð,
har hond hans flutti finnu.
Hann hollur oss í verki var,
tá vit á gátt hans komu,
og kønur hann oss loysnir bar,
so rætt vit verk várt nomu.
Vit kenna sakn nú sóttin svár
hann burtur frá oss førdi,
og fella syrgin sorgartár,
nú deyðin við oss rørdi.
For okkum stendur eftir tó,
ein virðiligur varði,
við vælaveg, har Heri stóð
í sínum góða garði.
Vit takka tær for ferðalag,
tú saman við oss gjørdi,
at menna verk hvønn virknan dag,
tú mál várt framá førdi.
Nú farin um ta evstu sýn
til farna fedra lið,
vit minnast takksom tó til tín
og ynskja tær Guds frið.
---
Til Jensu, børn og barnabørn
við samkenslu vit leita,
og biðja um, at Harrin vørn
í sorg vil tykkum veita.
Kunningarstovurnar
