Frank Davidsen
Sum oftast er Finnur Helmsdal sera skilagóður tá hann gevur sítt íkast innan ítrótt í fjølmiðlunum.
Hesaferð taki eg tó fult undir við Jóanis J. sum í Degi og viku mælti til eina »føroyska loysn«. Og tá Jógvan Arge á heimasíðu síni sigur, at vit hava bara ein stjørnuvenjara, so rakar hann seymin á høvdið, tí tað sum Jóhan Nielsen hevur megnað tey árini, ið hann hevur verið venjari, tað er trupult at finna orð fyri.
Fara vit at telja øll tey meistaraheitir í pilta-, dreingja-, unglinga- og vaksnamannadeildini við Jóhan sum venjara, so ivist eg onga løtu í, at hann hevur eitt greitt heimsmet, sum neyvan verður tikið í bræði.
Eitt tað feskasta dømi er liðið hjá Skála, ið Jóhan er venjari hjá. Fyri tveimum árum síðani var Skála um at flyta niður í 2. deild, í dag liggur Skála á odda í fyrstu deild.
Frá ungum og óroyndum leikarum hevur Jóhan megna at givið teimum ein førleika har teir bæði tekniskt og í skjótleika liggja frammanfyri teirra kappingarneytar. At liðini ið Skála kappast við, fíggjarliga eru nógv betur fyri, ger avriki hjá Skála ikki minni undrunarvert.
Spurningurin er so, um Jóhan er áhugaður í at gerast landsliðsvenjari. Hinvegin um FSF nú ásannar, at ein føroyingur skal gerast venjari, so eigur Jóhan Nielsen við sínum royndum og óvanliga góðu úrslitum at vera fyrsta val, tá ið FSF í næstum skal kjósa sær venjara til landsliðið.
