Hansinu Mortensen til minnis

<TT$?$end$!$</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$Hon hevur havt eitt gott og langt lív, sum eg eri so glað fyri at hava verið ein partur av. Eg minnist, sum var tað í gjár, tá eg eftir skúlatíð fór vestur til ommu at eta døgurða. Og ikki minst tá eg svav uppi á kvistinum í hennara bleytu song. Tá eg var hjá ommu, hugnaðu vit okkum. Hon forkelaði øll seks ommubørnini, og hennara kærleiki til okkara var ómetaligur.</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$Hennara stóri áhugi var ommubørnini. Hon vildi altíð hoyra um okkara upplivingar bæði innan ítrótt, skúla og hvat vit enn fingust við. Hon var stolt av okkum og dámdi sera væl, tá vit vitjaðu hana. </TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$Hon hevur verið og fer altíð at vera ein stór inspiratiónskelda hjá mær. Hennara dugnaskapur, gleði og lívsáskoðan. Og ikki minst hennara vilji minna meg á, at sjálvt um lívið ikki altíð er ein dansur á rósum, so er vón fyri framman. Tað skal nok ganga.</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$Í tíggju ár sat hon lammað, men hon gav aldrin upp. Hennara vón og kærleiki til familjuna góvu henni eitt langt og gott lív. </TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$Sjálvt um sorgin er stór. </TT$?$end$!$<TT$?$end$!$Saknurin enn størri, so verma minnini. Tey geva mær vón, um at alt nokk skal ganga. </TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$Vit eru øll kedd um ommuna, vit elskaðu hana. Hon var eitt sjálvsamt menniskja, sum vit onnur bara kunnu royna at lata okkum inspirera av. Menniskju sum hon fylla nógv í lívinum, og tí er eisini eitt stórt tómt hol eftir, nú hon ikki er millum okkara longur. Holið kunnu vit ikki fylla aftur eftir einum degi ella ári. Kanska tað slett ikki skal fyllast aftur, men ístaðin vera holið til minnini, sum vit hava. Minnini eru dýrabar.</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$Við takksemi fyri at hava verið ein partur av hennara lívi vil eg minnast mína góðu ommu, sum hon altíð var. Positiv, lívsglað og erlig. Og eg hoyri enn hennara sprutlandi látur, tá eg vil.</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$<I style=&quot;mso-bidi-font-style: normal&quot;$?$end$!$Ærað veri hennara minni.</EM></TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$<B style=&quot;mso-bidi-font-weight: normal&quot;$?$end$!$Tóra Effersøe Mortensen</STRONG></TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR><TT$?$end$!$&nbsp;</TT$?$end$!$<BR>