Í tíðargrein her í blaðnum fríggjadagin sigur hann soleiðis:
»Eitt annað mál, sum rættiliga hevur kámað fyri politisku sólini hjá mongum, er høvuðstemaið á Flokstinginum hjá mínum egna flokki. Broytingin av hjúnabandslógini, soleiðis, at tað politiska valdið skal trýsta rættin hjá teimum samkyndu inn um sakralu grindirnar at vígast – á sama hátt sum tey heterosexuellu.
– Nú eri eg ein av teimum, sum halda, at tey samkyndu skulu eiga øll tey somu borgarligu rættindi sum øll onnur, men at ein flokkur, sum so dúgliga hevur vart fyri, at átrúnaðarlig áhugamál sleppa fram at ávirkan í politisku skipanini, tvíhildið um tann greiða, treytaleysa og klokkuklára skilnaðinum, nú hvessir svørðið hinvegin, og brýtur inn í heilagu suverenu rúmini hjá fólkinum, tað er ovboðið. Vælsignaði veri tit, haldið fingrarnar burtur frá kirkjum og samkomum, – at stjórna sínum egnu innanhýsis viðurskiftum.«
