Er tað »Álvaratos«, Magnussen?

Tað er mikið áhugavert at hoyra kjakið í sendingini Álv­ar­atos í Kringvarpinum fríggj­a­dag. Har viðger pan­el­ið ym­iskt, sum hevur verið frammi í fjølmiðlunum – og so fáa vit teirra meining um tað.

Fríggjadagin var tað ein grein her á síðu tvey, sum var til við­gerðar. Tað var greinin »Hvar var Kring­varp­ið«, sum vit skriv­aðu, tí vit hildu tað vera eitt sindur løg­ið, at Kring­v­arpið ikki var til til­tak­ið hjá Dugna, tá tey heiðr­aðu Snorra Brend fyri pos­i­tiv­ar greinar um fólk við breki.

Vit fara ikki at misteinkja Kring­varpið fyri ikki at dekka til­takið, tí tað var eitt blað­fólk í Miðla­hús­i­num, sum varð heiðrað. Tí tað vistu tey ikki. Men løgið var tað kort­ini, at Kringvarpið als ikki nevndi hesi positivu tíð­ind­ini - havandi public ser­v­ice kravið í huga.

Men so er tað Jákup Magn­ussen, sum ikki kann lata vera við at koma við in­sin­u­er­andi við­mer­k­ing­um. Hesa­­ferð postu­ler­aði hann, at bløð­ini fáa fleiri mill­i­ón­ir í alm­enn­um stuðuli, tí tey eru frí­tik­in fyri MVG. Reint journ­­a­­list­iskt hevði tað sømt seg bet­­ur fyri bæði Kring­varp­ið og Jákup Magnussen, at hann eft­ir­kannaði tað, hann sigur. Minsta kravið má vera, at pá­standurin er rætt­ur. Ein­­a­ferð legði hann Rás2 und­­ir at taka ímóti mutri, og nú er skuldsetingin, at vit ikki gjalda MVG. Føroysku bløð­­ini gjalda fleiri milliónir í MVG um árið! Tað sum Jákup Magnussen hevur misskilt er, at søla av bløðum, eins og bók­um, er frítikin fyri MVG. Ó­beinleiðis kunnu vit siga, at hetta er stuðul til bløðini - men tað umfatar altso bara søl­u­na av blaðnum, sum í sølu­búðini kostar 20 krón­ur í staðin fyri 25, harav lands­kass­in skuldi havt tær fimm krón­ur­nar.

Ann­ars vóru tað kvinn­ur­nar í sendingini, sum bet­ur dugdu at reflektera og ana­lys­era viðurskiftini, enn journ­a­list­ur­in og politisturin gjørdu fríggjdagin. Kanska tí tær hava vinn­u­lívsroyndir og vita, hvat tað er at reka for­rætn­ing, har pengarnir bara ikki koma av sær sjálvum.

Men stríðið um lýs­ing­ar­peng­ar­nar,­ tað heldur fram, hó­ast Elin Michelsen rullar eygu. Vit í Miðlahúsinum eru í tí van­lukk­u­ligu støðu at skula kapp­ast móti ein­um heil­um landskassa um lýs­ing­ar­pen­g­ar­nar, og tað er hvørki rætt, rím­u­ligt ella rættvíst. Tað er so hamrandi órættvíst. Og at politikarar - fyrst og fremst landsstýriskvinnan í ment­a­málum - ikki eru sína upp­gávu vaks­in, tað ger bara trup­ul­leikan størri.