Palli Dalsgaard
Hesar báðar flutningsleiðir eru størsta bygdamenning, ið nakrantíð eru framdar í seinni tíð. Og báðar hava givið úrslit, og ikki eiti á úrsliti til tað betra har tær hava verið.
Hvør, ið kom við hvørjari, minnist eg ikki, tað kann vera líka mikið. Men Thomas Arabo var stjóri á Strandferðsluni um tað mundið, og hansara partur lá ikki eftir, tá um Farmaleiðir var at tala. Og broytingin var ikki eiti á stór til tað betra. Atli Jensen gjørdi eitt stórt arbeiði fyri at fáa Bygdaleiðir upp at standa. Báðar leiðirnar komu í tøkum tíma, at tær ikki bóru seg, var hvørjum manni púra greitt, fyri tí máttu tær blíva veruleiki, sum tær eisini blivu. Havi fyrr í bløðunum roynt at forsvara Bygdaleiðir, tá ágangurin hevur verið ov nógvur um hesa farleið. Sjálvur var eg við til at dríva eina slíka rutu í mínum bestu árum, so eg havi eina føling av hvussu ómøguligt tað er at fáa tað at hanga saman fíggjarliga.
Tað er tyngri ídag, nú útreiðslunar eru fleirfaldaðar, og inntøkurnar í minking. Men eisini veit eg hvussu nógv hesar rutur eru verdar fyri tey, ið enn royna at búleikast á teim smáu plássunum. Tí er tað harmiligt at síggja og hoyra í pressuni, at Farmaleiðir skulu takast av við lóg, tí tær ikki bera seg.
Hettar hevði verið tað seinasta, ið nakar av okkum sum búleikast her, høvdu vænta. Tí tosið um útjaðaran hevur verið tað mótsatta, men eingin hevur vita hvussu plássini skulu lúggast.
Míni ráð skulu vera til teir, ella tey, sum koma við slíkum tilmæli, at kappa høvdið av øllum tí, sum heldur lív í okkara samfelag. Farið sjálvi út á bygdirnar og setið tykkum væl inn í hetta arbeiði, áðrenn tit koma við tilmæli um at avtaka hesar leiðir. Tí sum sagt, at fáa tær at bera seg fíggjarliga letur seg als ikki gera.
