John Johannessen
Afturfyri, at grønlendingar velja økt sjálvstýri fram um fullveldi, eigur danska stjórnin at løna grønlendingum við at hækka blokkstuðulin til Grønlands.
Hetta sigur formaðurin í fólkatingsins fíggjarnevnd, Peter Duetoft úr Centrum Demokratiska flokkinum, við Berligske Tidende.
Men skal blokkstuðulin økjast, mugu grønlendingar góðtaka, at danska stjórnin oyramerkir blokkstuðulin og krevur, at almenna grønlendska umsitingin verður skerd.
Krevur trygd
? Mótvegis Føroym, hevur Grønland borið seg væl at og ikki rópt upp um at gerast sjálvstøðugt ríki. Grønland hevur hildið fast við, at tað verður í ríkisfelagsskapinum, og tað skal ikki vera teimum ein vansi. Tí skulu grønlendingar hava størri frælsi, eins og vit noyðast at hyggja uppá búskaparligu trupulleikar teirra, sigur Peter Duetoft.
Danski fíggjarnevndarformaðurin heldur, at serliga grønlendska undirstøðukervið, sum til dømis elveitingin, er so vánaligt, at neyðugt er at hækka blokkstuðulin fyri at fáa hetta í rættlag.
Men skal blokkstuðulin til Grønlands hækka, krevur Peter Duetoft trygd fyri, at danski peningurin ikki hvørvur í stóru, almennu grønlendsku umsitingini.
? Skal Grønland hava øktan blokkstuðul, skulu vit hava trygd fyri, at umsitingin verður betrað og heldur uppat at hava eina stóra ovurnýtslu, sigur Peter Duetoft.
Krøvini frá danska fólkatingsliminum stríða tó beinleiðis ímóti 21 ára drúgvum mannagongdum, har grønlendska heimastýrið sjálvt hevur umsitið blokkstuðulin. Tí fær uppskotið hjá Duetoft harða mótstøðu frá grønlendskum politikarum.
Stórt afturstig
Hans Pavia Rosing, sum umboðar grønlendska stjórnarflokkin, Siumut, á fólkatingi, sigur við Berlingske Tidende, at hann er samdur við Peter Duetoft í, at grønlendska umsitingin skal skerjast, millum annað við at privatisera almenn virki.
Men Hans Pavia Rosing er hart ímóti, at danir skulu gera av, hvat peningurin skal nýtast til.
? Tað fer at vera eitt stórt afturstig fyri heimastýrið, um staturin skal leggja til rættis grønlendsk viðurskifti. Eg vil helst ikki, at Danmark skal blanda seg í okkara umsiting, sigur Hans Pavia Rosing.
Ellen Kristensen, ið umboðar grønlendska andstøðuflokkin, Atassut, á fólkatingi er tó ikki samd við Hans Pavia Rosing.
Ellen Kristensen heldur, at brúk er fyri meira peningi, serliga á almanna- og heilsuøkinum. Men samstundis heldur hon tað vera neyðugt at oyramerkja peningin.
? Vit mugu nú prógva, at vit kunnu gera nakað fyri peningin, vit fáa. Higartil er umsitingin bara vaksin og vaskin, meðan fólkið hevur fingið alt ov lítið burturúr, sigur hon.
Partur av grønlendska upplegginum
At hækka blokkstuðulin til Grønlands er partur av upplegginum um víðkað sjálvstýri, grønlendska sjálvstýrisnevndin í løtuni arbeiðir við.
Grønlendingar ætla sær at víðka heimastýrislógina frá 1978, soleiðis, at Grønland fær meira at siga á uttanríkispolitikkinum, eins og í hernaðarmálum.hagtøl eru hjálpiamboð og ikki avgerandi stýringsamboð.
Samfelagsmenning og samfelagsgongd kemur ikki dalandi niður úr erva. Tað eru vit sjálvi, sum skulu skapa menningina, og tað eru vit sjálvi, sum skulu stýra gongdini.
Hvat fer at henda?
Og hvat er tað, sum menn rokna við fer at henda, og hví hendir tað?
Høvuðstrupulleikin er tann skeivleiki, sum fer at koma í ta pyramiduna, sum hevur við aldurssamansetingina at gera. Tað gerast alt fleiri pensjonistar, meðan bólkurin við fólki í vinnuførum aldri verður lutfalsligari minni.
Sagt verður, at pensjonistabólkurin, tað eru tey yvir 65 ár, fer at veksa úr teimum 6200, sum eru í dag, til gott og væl 10.000 um knappliga 40 ár. Hetta er ein vøkstur upp á gott og væl 60%. Samstundis veksur bólkurin av teimum, sum eru í vinnuførum aldri, tað eru tey millum 20 og 64 ár, úr teimum gott og væl 24.000, sum eru í dag, til 29.000 um knappliga 40 ár. Hesin vøkstur er uml. 20%.
T.v.s. at pensjonistabólkurin fer at veksa nógv skjótari enn bólkurin í vinnuførum aldri, og tí fer forsyrgjarabyrðan at veksa. Tað merkir so aftur, at har tað í dag eru fýra fólk í vinnuførum aldri til hvønn pensjonist, verða tað um 40 ár bert trý í vinnuførum aldri til hvønn pensjonist. Forsyrgjarabyrðan veksur, tí tað gerast lutfalsliga færri til at gjalda yvir skattin tað, sum fer til pensjónir og umsorgan.
Men somu hagtøl vísa eisini, at gongdin seinastu 30 til 40 árini hevur verið júst tann sama, sum vit kunnu vænta okkum næstu 30 til 40 árini. Og seinastu árini hevur tað gingið stútt framá, so hví ikki heldur siga, at vit taka hetta sum eina avbjóðing, og at útbyggingin sjálvandi skal halda áfram.
Og hví veksur pensjonistabólkurin lutfalsiga í mun til tann vinnuføra bólkin? Jú, fyri tað fyrsta, tí vit, sum nú eru um miðalaldur fingu færri børn og fyri tað næsta, tí at livialdurin hækkar. Men hetta við livialdrinum er jú eyðkenni fyri framkomin samfeløg og hevur leingi verið ein málsetningur innan heilsuøkið. Hetta er ikki eitt eyðkenni fyri tilafturskomin lond. Tí er tað nakað av einum paradoksi, at hetta skal fáa heitið ein tikkandi bumba fyri framtíðarsamfelagið.
Lat okkum tí avmontera hesa pensjónsbumbuna í føðingini, tí annars er vandi fyri, at hon verður politiskt misbrúkt til at skrúða hetta samfelagið annaðleiðis saman. Man kann jú gera sær trupulleikar fyri at fáa eina orsøk til at gjøgnumtrumfa ein ávísa politiska ætlan.
Pensjónsskipanir
Ikki tí, tað eru nú mong ár síðan, at politikkarar bæði her heima og rundan um okkum fóru at tosa um, at tað fór at gerast alt meira trupult at fíggja pensjónirnar yvir skattin, og tí mátti onnur loysn finnast. Fram í ljósið komu loysnir, sum bygdu á ymisk prinsippir, t.d. at pensjónirnar skuldi arbeiðsmarknaðurin taka sær av, meðan aðrir mæltu til, at hvør lønmóttakari skuldi sjálvur skipa fyri egnum pensjónsviðurskiftum, meðan uppaftur aðrir tosaðu um, at hetta skuldi síggjast sum ein almenn uppgáva.
Tí síggja vit eisini ymiskar pensjónsskipanir í teimum ymisku londunum. Týskland hevur latið hetta upp í hendurnar á arbeiðsmarknaðinum, Ongland hevur latið tað upp í hendurnar á hvørjum einstøkum, meðan vit um okkara leiðir enn halda fast um ein ávísan solidaritet við almennum pensjónum.
Men vit kenna tó eisini munin í dagsins politikki her í Føroyum. Samhaldsfestið hevur fingið harða kapping frá egoismuni. Høgra rákið hevur bjóðað vinstravonginum av í pensjónsspurninginum.
Teir borgarligu mæla nú til, at hvør sætar sær, og tí vilja teir hava eina fólkatrygging. Vit skulu sjálvi taka ábyrgd av egnum aldurdómi, verður sagt. Man hevur ábyrgd fyri sær sjálvum og ikki av øðrum. Hetta er egoisman, tá hon er best. T.v.s. at hvør tryggjar seg sum frægast við einum ávísum prosenti av lønini. Tað hevur verið nevnt, at hvør lønmóttakari skal gjalda inn 10% av lønini. Hetta er ein møguleiki fyri tey við góðum lønum, men tað kemur sanniliga at sansa at hjá nógvum tímaløntum og øðrum í tí dagliga at skulu gjalda 10% av lønini til pensjón. Og sum skilst, so skal arbeiðsgevarin ikki gjalda.
V. ø. o. tann munur, sum er í okkara arbeiðsføra aldri, har nøkur tjena nógv og onnur minni, hann verður varðveittur í pensjónsárunum. Og fyri tey, sum ikki hava verið á arbeiðsmarknaðinum m.a. heimaarbeiðandi mammur, tey arbeiðsleysu og tey brekaðu, har verður ein píningur av einari almennari pensjón. Alt í alt ein skipan, har tey fáu fáa ov nógv, og tey mongu ov lítið.
Framhald
Jóannes Eidesgaard
