Kai Vágfjall
kv@post.olivant.fo
-------
Undan jólum hevði Gunnar Nolsøe eina sending í Útvarpinum, har okkara móðurmál varð viðgjørt. Tað var sera áhugavert at hoyra okkara fremsta málfrøðing Jóhan Hendrik Winther Poulsen greiða frá. Ein hoyrdi beinan vegin, at hann brennur fyri okkara móðurmáli. Hann tosaði um tað, sum var tað hansara egna barn, ja hann beinleiðis og kíndi tí og kelaði fyri tí - myndatala.
Saknurin er tí stórur, eftir at hansara væl frágingnu sendingar Orðabókin, var útihýst úr Útvarpinum fyri fleiri árum síðani. Úrslitið er eisini har eftir. Vánaligi málburðurin hjá manningin í hesum stovni er sjón fyri søgn. Flestu teirra duga snøgt sagt ikki at benda, kenna ikki mun á støði og stigi og leggja t.d. áherðing á fyrra o-ið í motorur, í staðin fyri tað seinra.
Tað er eisini hugstoytt at lesa eina grein fyri og aðra eftir, í bløðunum, har nakrir ”málfrøðingar” gera álop á okkara móðurmál og okkara málrøktarar. Ja, onkur er farin so langt, at geva eina heila bók út, við tí endamáli at niðurgera og speireka teir/tey, sum royna at kjúkla um mál okkara. Hesi verða løgd undir at happa, tá tey royna at koma við leiðbeiningum, til okkum vanligu føroyingar.
Hesir ”málfrøðingar” happa sjálvir beinleiðis okkara málrøktarar. Teir minna meg mest um talibanarnar í Afganistan, sum sprongdu aldargamlar standmyndir í smábitar. Her hjá okkum royna teir at sprongja okkara aldargamla móðurmál í smábitar. Ja, teir royna av øllum alvi at køva okkara kæra móðurmál.
Tá ið nú Útvarpið ikki vil vita av nakrari málsending, hevði hetta so ikki verið eitt gott hugskot, at Rás 2 skipaði fyri onkrari slíkari sending??
Eg fari at heita á okkara kæru málrøktarar, um endiliga ikki at lata tykkum happa og tøla til tøgn, men haldi á við tykkara góða verki. Takk skalt tú hava Eyðun á Borg, fyri tínar málsligu viðmerkingar. Tær hava vit øll brúk fyri.
Gott nýggjár øll somul.
